De laatste rode strepen van dit schooljaar zijn gezet. Voor mijn gevoel een lijn van hier tot Berlijn maar met koele berekeningen (bij 120 proefwerken à 20 aangestreepte fouten, 1 cm rood per fout) kom ik toch maar op 24 meter.
Zo weinig? Hoe kom ik dan aan bloeddoorlopen ogen en een protesterende nek die buigt noch draait zonder pijn en akelig gekraak? Dus een lustig zwierig RaDaatje zit er niet in vandaag.
.
Mijn nek.
Nee, een grappig pepertje dat de huisdichteres vandaag kocht. Het kon zich als sprinkhaan vermommen en brilslang en nog veel meer.
.
.
Bij een avondwandelingetje om spieren, wervels en pezen weer terug te krijgen op hun rechtmatige, anatomisch verantwoorde plek, zagen we de ondergaande zon brede lichtbanen de lucht in vuren. Een 20th Century Fox-imitatie. En de Schotersingel (zie categorie) werkt altijd gewillig mee om er iets moois van te maken.
.
.
.
Morgen en maandag rapportvergaderingen en dan… pfff, dan begin ik misschien te geloven in de zomervakantie.