Een onlangs vertrokken collega krijgt een afschuwelijke dreun te verwerken in zijn privéleven. Wij zijn geschokt door het slechte nieuws en iemand legt een grote kaart klaar waarop we onze deelneming kunnen betuigen.
De eerste heeft het relatief makkelijk: ‘Heel veel sterkte!’ Het gaat verder met ‘Wat vreselijk! We denken aan je!’ en ‘Ik ben sprakeloos!’ Er komt nog een variant op ‘sterkte!’ bij en ‘Goh, wat erg…’
Dan stokt het. Bij de volgende schrijvers voel je er een soort kramp in schieten. Die hebben de teksten van de anderen gelezen en kom dan maar eens met iets origineels. ‘Echt balen’, ‘rot voor je’ en ‘het kan niet altijd meezitten’ komen niet in aanmerking. Blasfemie (= ‘godverdomme!!’) evenmin en een vrome belofte om te bidden valt misschien verkeerd.
De taal blijkt niet goed in troosten. Aanhalingstekens onder ‘heel veel sterkte’? En nog meer aanhalingstekens?
Ik verwerp ‘woorden van gelijke strekking’, schrijf alleen mijn naam en laat het daarbij.
.
.
Paars P.S. : in de zijbalk kun je je abonneren op het RaDa – je krijgt dan een emailbericht zodra er een nieuw stukje is verschenen.
Ik ken het probleem. Maar ik vind het ook niet erg om als derde “Sterkte” erbij te schrijven als ik niks beters weet.