De dag was weleens beter begonnen (ook weleens nóg slechter, maar toch). Beetje klam en katterig ontwaakt. De weergoden weerduivels bewerkten de slaapkamerramen met hogedrukspuiten. De brom van de buren bromde door. Een bits mailtje pingpongde ik nog bitser terug. ‘s Middags lag een bezoek aan de tandarts in het verschiet.
Ach, het werd droog, dat was tenminste iets. Ik haalde bij De Vries een bestelling op (verhalen van Nguyen – The Sympathizer smaakte naar meer). In de etalage van galerie Année fotografeerde ik een geinig beeldje van Jan Verschueren, een Segway, met weerspiegelde gevels als bijvangst.
.
.
Mijn humeur draaide bij (trouwe RaDa-lezers voelen de euforie al naderen) en voor ik het Verwulft bereikte zag ik zelfs schoonheid in de houtrotreparaties in de kozijnen. Epoxyhars, wat zou dit land zonder moeten?
.
.
.
.
.
Jaap Pop (ex-Muggenmeester) heeft een nieuwe pacemaker en geeft eindelijk weer de juiste tijd aan. Dat het tot het volgende millennium zo moge blijven!
.
.
En er waren ontmoetingen. Goede morgen, meneer Aynan! Moussa had een bakfiets met inhoud bij zich. Een nogal stuurs kindje. Nee, de Beweging had nog geen naam. We namen wat suggesties door. Ja, moeilijk… Het kindje probeerde een glimlach op mij uit. Ik lachte terug. Na een praatje over de gemeenteraad, namen Moussa en ik afscheid. Het kindje wuifde me hartstochtelijk na, alsof we elkaar al jaren kenden.
En zo liep de humeurbarometer steeds verder op.
.
..
Ik zag onder een steiger een boeketje afplakband. Schitterend, toch? Thuis bleek de brom weg! Oh nee, toch niet. De huisdichteres had koekjes gebakken. Zo ging het maar door. Wie een feelgood/geen gaatjes-RaDaatje nodig heeft, moet nu stoppen met lezen. De tandarts trok mijn kies niet direct, maar zal proberen ‘m te redden met een wortelkanaalbehandeling en een opbouw of kroon. Volgende week een nieuwe afspraak.
Paars P.S. : in de zijbalk kun je je abonneren op het RaDa – je krijgt dan een emailbericht zodra er een nieuw stukje is verschenen.
Leuk stukje. En dan wordt ook nog de boekhandel genoemd, waar ik in mijn werkzaam leven menig uur doorbracht.
Leuk van die epoxyhars. De meeste houtrot begint aan de zuigende kopse kant. Hier volgens mij door ontbrekend bladlood tussen deurstijlen en hardstenen neuten, en door een te nauw aansluitende weldorpel.
@ Joost: Inderdaad, houtrot begint vaak aan de kopse kanten van hout, speciaal bij openstaande verbindingen.
Maar bladlood aanbrengen in de horizontale naad tussen kozijnstijl en hardstenen neut (inderdaad, RaDa-lezers; het woord ‘neut’ heeft meer dan één betekenis) heeft weinig zin. Ook met lood tussen hout en steen blijft het namelijk een capillair zuigende naad. Als de oorspronkelijke bouwer het kopse hout niet lekker in het loodwit of loodmenie heeft gezet, waardoor het niet langer sterk vocht opzuigt, dan ontstaat daar vroeg of laat houtrot. Bladlood of geen bladlood.
Tot zover deze Jellemasiaanse (zoekt u die even op: ‘Jellema’) interventie.