De nacht was niet lang genoeg geweest om allerlei schoolmuizenissen uit mijn hoofd te verjagen; het kussen niet zacht genoeg om de door onmatige en dwangmatige correctiewerkzaamheden verkrampte schouderspieren weer los te masseren.
Bij het betreden van de huiskamer knipte ik de lamp aan. Knip. Knap! Kapot. Ik stond weer in het schemerduister. De dag/week/maand begon weer goed. Dat het niet regende was een regiefoutje. Wel was mijn versnelling in het ongerede geraakt – hij pakte de drie niet meer. Onderweg vond ik moeiteloos van alles om me sappel over te maken. Oude wrevel, chronische ergernissen, een veelbelovend jong conflictje en de tijdgeest zat ook niet mee de laatste tien jaar.
Op de Velserenderlaan liep ik, hoewel ik niet bepaald over het asfalt speerde, langzaam in op een onooglijk autootje. Met een stijf vaantje. Het maakte deel uit van een lijkstoet van maar vijf wagens, ongetwijfeld op weg naar Crematorium Westerveld. Ik kon er (met wat geluk) rechts langs en stevig doortrappen. Of anders, ambitieuzer, het hele filetje in een keer links inhalen. Of…
Ik toomde me in. Eerbied! Anderhalve kilometer volgde ik de rouwauto’s op korte afstand, alsof ik de enige niet gemotoriseerde nabestaande was. Slipstreamen achter de dood, dat zouden jullie ook eens moeten doen. Aan het eind van de Duin en Kruidbergerweg scheidden onze wegen, maar toen had ik me allang weer met het leven verzoend.
Paars P.S. : in de zijbalk kun je je abonneren op het RaDa – je krijgt dan een emailbericht zodra er een nieuw stukje is verschenen.
Deze mag vrij vooraan in je bloemlezing, alleen al vanwege het veelbelovend jong conflictje
Kijk, van zo’n stukje op de niet heel vroege ochtend,knap ik op.
@Els: Waar gebeurd – ik hoefde het alleen maar op te schrijven.
@Anna: Een bloemlezing, daar zou ik erg zenuwachtig van worden. Het ‘klad’ in Dagklad staat er niet voor niets. En het conflictje wordt gekoesterd, zit daar niet over in.
Ach wat doe je me weer genieten!
Knip. Knap! Kapot., meesterlijk treffend, beeldend en beknopt. En… ach die hele tweede alinea is heerlijk. Dank en chapeau.