Gewit

Noem mij een ontaarde Haarlemmer, maar het is mij nooit gelukt een hekel te krijgen aan Graziella Curreli’s standbeeld van Kenau & Ripperda (zie hier voor de voorgeschiedenis).

Vandaag in de sneeuw, de allestransformerende sneeuw, zag het bepoederde heldenpaar er net weer even anders uit. Bijna onverzettelijk!

,

.

En een half uur later, nog steeds niet verzet, in het licht van de oliebollenkraam:

.

.

Het was of we lang op de sneeuw hadden gewacht. En dat gold zeker voor deze twee gretige geweldenaars op de Westelijke Randweg, die alleen buiten mogen spelen als het glad is. De rest van het jaar staan ze binnen te dromen van geïsoleerde dorpen, blizzards en een Nieuwe IJstijd.

.

.

.

Dat heeft ons mooie land allemaal paraat staan, ten dienste van degenen die tegen iedere prijs snel weer over willen tot de orde van de dag, zonder slipgevaar. En voor de anderen bleef er nog genoeg ongepekelds over.

.

.

En het RaDa zou het RaDa niet zijn als het niet afsloot met de onder alle omstandigheden fotogenieke Schotersingel.

.

Paars P.S. : in de zijbalk kun je je abonneren op het RaDa – je krijgt dan een emailbericht zodra er een nieuw stukje is verschenen.