In de goot

De storm maakte een soort straatmuziek: er schraapte en klingelde het een en ander over de stoep. Toen ik even later naar buiten moest zag ik dat er een vuilniszak was opengescheurd. Her en der lag troep.

We hebben hier ondergrondse containers, dus wie waren die aso’s? Help, ze waren toch niet aan het Airbnb-en geslagen in de straat? vroeg de spitsburger in mij verontrust. Ja, zúlke types, dacht de spitsburger, terwijl hij het zwerfvuil aan een nadere inspectie onderwierp. Een verfrommeld blikje energiedrank, een lege rumfles, een doordrukstrip pillen en een aluminiumbakje van een afhaalmaaltijd.

Een buurvrouw ontfermde zich al over die halfvolle vuilniszak en ik moest door. De rommel voor mijn deur legde ik tijdelijk in een plantenbak. Toen ik na mijn boodschap terugkwam was er een leeg sigarettenpakje over komen waaien, van een obscuur Frans merk. Roken, drinken, pillen, junkfood… telde ik 1, 2, 3 en 4 bij elkaar op. Ik griste een papiertje van de grond; het bleek een bijsluiter van het bekendste merk condooms. 5: seks. Nu werd de collectie komisch, vond zelfs de humorloze, oppassende burger in mij.

Twee huizen verderop lag nog meer. Naast een van zijn partner gescheiden blauwe sok plakte een doorweekt tijdschrift aan de stenen. Ik werd niet teleurgesteld:

.

.

De Mainline Snuif Special. Alsof Amy Winehouse, Herman Brood, Charles Bukowski, Janis Joplin en Jack Kerouac postuum een gezellig avondje hadden gehad bij mijn buren. Maar dat was nog niet alles. Twee meter verderop (ik zal jullie het fotobewijs besparen, toezending op speciaal verzoek) lag – als een kersje op de taart – een natte, in de goot geraakte herenonderbroek.

Wat een stilleven! Toevallig ontstaan, daar ga ik vanuit. Maar een kunstenaar die passerende Kleverparkers had willen confronteren met hun verpletterende braafheid en gezapigheid had het niet beter kunnen doen.

Paars P.S. : in de zijbalk kun je je abonneren op het RaDa – je krijgt dan een emailbericht zodra er een nieuw stukje is verschenen.