Er moet iets bijzonder zijn, daar in de oksel van Prinsen Bolwerk en Spaarne. Iets waardoor de winterakoniet het juist op die plek zo goed doet. Op het zuiden, op een glooiing in de luwte van ijzige noordenwind. Of is de bodem er decennialang gevoed door overgewaaid chocoladepoeder van Droste?
.
.
Hoe dan ook, elk jaar ben ik blij als ze weer uit de knop komen. In 2011 kiekte ik ze rond Valentijnsdag, en dit jaar scheelt het niet veel.
Paars P.S. : in de zijbalk kun je je abonneren op het RaDa – je krijgt dan een emailbericht zodra er een nieuw stukje is verschenen.
@Robert: Ah, goed om te horen!
Heerlijk, al dat geel. Ken je overigens, over geel gesproken, het gedicht ‘Forsythia’ van Judith Herzberg?
Forsythia
Het gillend geel dat over
aarzelingen heen een keel
opzet en voor het lover uit
al alles over zomer heeft geschreeuwd!
Waar is het dungelaagde
aquarel van het voorjaar
dat waas waar wat onzeker
schemert achter trage winter
takken de schuchterdere tover-
hazelaar.
Judith Herzberg