Niet alleen in rep maar in roer bovendien waren velen hier ter stede toen deze week de Cocensus-envelop met de woz-waarde per 2018 op de mat viel / dreunde.
Een gemiddelde stijging met 15% voor het eigen woningbezit in Haarlem als geheel, met fikse uitschieters naar boven. Koele rekenaars becijferden dat de schade op zich meeviel, want er staat een tariefdaling met 13% tegenover; wel is er een koppeling met de waterschapheffing (iets met 0,0267% van de woz-waarde, ik zal jullie niet vermoeien met de details) en – dat kan meer in de papieren lopen – bij de belastingaangifte zal het huurwaardeforfait stijgen en dat gaat weer ten koste van de hypotheekaftrek [ik dank al deze wereldwijsheid aan Sjaak Smakman in het HD].
Hebben de moord-en-brand-en-diefstal-schreeuwerds dan ongelijk? Het HD publiceerde zaterdag een hele pagina woz-leed. Het gemak (de krant geeft voorbeelden) waarmee Cocensus soms consensus bereikt met klagers vind ik geen reclame. En je kunt eenvoudig gluren bij de buren (nee, niet zo). Via het woz-loket kan je erachter komen dat jouw eigen afgebladderde huis evenveel waard is als dat van die poenige types naast je (gewetenloze witwassende speculanten?) die alles hebben laten voegen, isoleren en schilderen.
Tevens zit er een psychologische kant aan, waar je met je neus ingewreven wordt: de grote economie bestaat echt, of je het leuk vindt of niet. In mijn geval: de waarde van ons huis was in 2016 nog €322.000; in 2017 schoot ie omhoog naar €427.000 en dit jaar word ik aangeslagen voor €472.000. Die halve ton (€45.000) ‘bestaat’ niet zolang ik blijf zitten waar ik zit. Maar hij geeft dilemma’s en onzekerheden. En het voelt niet goed: een halve ton meer in een jaar? Dat hark ik netto niet bij elkaar met mijn nederige onderwijsbaan. Dan is er iets uit balans. Als ik wil schreeuwen, dan vooral daarom.
.
.
Glas-in-lood geeft onverwachte lichteffecten (of ze meetellen voor de woz-waarde weet ik niet)
Paars PS: In de zijbalk kun je je abonneren op het RaDa – je krijgt dan een emailbericht zodra er een nieuw stukje is verschenen.
Sja, de markt en nog eens de markt, hè?
Ik maak hier voor de verandering eens een venijnig politiek statement: we hebben allemaal boter op ons hoofd, als het over die markt gaat. Behalve misschien de bewoner van een sociale huurwoning die vele honderden euro’s per maand betaalt voor een driekamerflatje, en daarmee meer dan één-derde van zijn schamele inkomentje uitgeeft aan woonlasten.
Grosso modo werkt de markt op termijn voor vrijwel elke woningbezitter in diens voordeel.
Dat de gemeente de woz-waarde aan de marktwaarde koppelt, heeft voor- en nadelen.
Een voorbeeld: twee jaar geleden wilde ik mijn hypotheek opnieuw afsluiten voor een zo laag mogelijke rente bij de gekozen (nieuwe) looptijd (heel lang). Ik zou extra rentekorting krijgen als mijn hypotheekbedrag minder was dan 67% van de marktwaarde van mijn woning. De laatste taxatie die ik kon laten zien was uit 2003; die toonde weliswaar aan dat ik aan het genoemde criterium voldeed, maar 2003 vond de bank begrijpelijkerwijs te lang geleden. Geen nood, dan baseerde men zich wel op de laatste OZB-waarde. En toen voldeed ik ineens niet meer aan het criterium. De gemeente had in de crisisjaren de OZB-waarde van 180.000 in 2008 bijgesteld naar 130.000 in 2015.
Nu kan ik de gemeente de schuld geven van het feit dat ik verplicht was een nieuwe taxatie te laten doen (uitkomst: 179.500), maar de werkelijkheid is dat ik in de crisisjaren aardig tegemoet ben gekomen door de gemeente; ik heb in die periode minder OZB betaald. Die extra goedkope hypotheek kreeg ik ook en de daarvoor benodigde taxatie bleek ongeveer de helft te kosten van die uit 2003. Ook markt, hè..
Moraal van dit verhaal: die eigenwoningbezitter, en helemaal hij die zijn woning al meer dan twintig jaar geleden heeft gekocht, moet zwijgen en gewoon zijn belasting betalen.
Glas in lood valt onder ‘authentieke details’. Voor jou is het wind, die halve ton. Maar de stichters van nieuwe huizen, projectontwikkelaars heten zulke mensen-die rammelen met euro’s in hun broekzak. Bij gelijkblijvende stichtingskosten schieten de vraagprijzen voor nieuwbouw omhoog