Ga naar de inhoud

Empathie

Empathie kun je trainen, beweert filosoof Stine Jensen in haar Socrateslezing. Maar kun je er ook teveel van hebben? Vanochtend zag ik in NRC Wetenschap foto’s van de kaak van Hitler, die (dat was het nieuws) óók volgens recent onderzoek de kaak van Hitler was.

Het bovengebit bestond uit een ‘complexe constructie van een enorme brug met kunsttanden’ en ook onder was het niet bepaald een reclame voor nazi-tandpasta. Toen ik het las, welde er direct medelijden in me op. Kiespijn in vele variëteiten, afgebroken tanden en ingewikkelde behandelingen, ik heb er ervaring mee. Je wenst het niemand toe, maar desgevraagd had ik voor de Führer wel een uitzondering willen maken. Maar ja, dat ongewenste medelijden was er al, het kon niet meer terug naar waar het vandaan kwam.

Volgens Jensen wordt de empathie geregeld via (de) chakra’s, die door yoga te beïnvloeden zijn. Met ‘hartopenende oefeningen’ kun je de lagere chakra’s (seksorganen, buik, navel) hun plaats wijzen, zodat het ‘higher self’ meer aan bod komt.

Maar hoe zit het nu met mij? Het ene moment voel ik überempathisch ‘fout’ medelijden en het volgende wil ik een onschuldig iemand door zijn knot schieten. Een van mijn lagere chakra’s moet heimelijk een te grote broek hebben aangetrokken. Op een van de balkons hierachter, zit regelmatig een jongeman met een knotje op een laptop te werken. Hij heeft mij niets misdaan, ik ken hem niet, hij veroorzaakt geen overlast. De afstand is een meter of dertig. Een week terug stelde ik me zomaar ineens voor hoe ik door een vizier tuurde, de crosshair sights op die knot richtte, de trekker overhaalde en ‘m kapotschoot. De knot, de man bleef ongedeerd.

Een dag later zag ik de knot weer zelfingenomen boven de balustrade uitsteken. Nu schoot ik met pijl en boog – de pijl bleef steken in de knot. Lijd ik aan knotnijd? Staat de knot voor het hele hipsterdom? Andere geweldsfantasieën heb ik niet, dit is echt de enige. Een katapult als antiknotwapen lijkt me ook wel leuk trouwens. Stine, waar gaat dit eindigen?

.

scholekster

.

Het RaDa (geen vogelweblog) plaatst vandaag een foto van een scholekster, geschoten op een vluchtheuvel bij het (scholloze) Kleverpark, midden in de stad. Om misverstanden te voorkomen, de foto werd geschoten; op een vogel zou ik nooit schieten – met uitzondering wellicht van de Deense knotvogel.

Paars PS In de zijbalk kun je je abonneren op het RaDa – je krijgt dan een emailbericht zodra er een nieuw stukje is verschenen.

5 reacties op “Empathie”

  1. iedereen draagt tegenwoordig knotten M/V
    misschien kan je gaan knotschieten met katapult

  2. Na het zien van ‘Death of Stalin’ grasduinde deze flierefluiter weer eens door een paar biografieën van deze massamoordenaar en een opmerking van Adam Ulam trof hem. In de indirecte rede komt het er op neer dat Hitler goed beschouwd een aan Wagneropera verslaafd dromertje was die door de Big Five aan het werk gehouden moest worden, terwijl Stalin in zijn naaste omgeving nogal huishield. Voor hem was iedereen vervangbaar, zelfs Beria. Hitler had het zonder zijn kompanen nooit gered(met ook niet), Stalin zette ze allemaal tegen de muur.

  3. Herkenbaar, knotnijd. Vorig jaar zomer werd ik ( geb jaar 1954) in de binnenstad van Malmö overvallen door een aanval van haat jegens voorbijkomende jonge hipstermannen met knot (en baard). Had neiging hen met hun beeldschone vriendinnen pootje te lichten en hun Iphones te verbrijzelen. Niet gedaan gelukkig. Bedenk hierbij dat ik zelf ook in jaren ’70 met lang haar en baard heb gelopen (uiteraard zonder knot). Het lijkt me een vorm van jaloezie.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *