Grenzen

Veel aandacht voor normoverschrijdend gedrag in het HD deze warme dagen. Ten eerste die geschorste huisarts uit Velserbroek met een ‘roving eye’ en overactieve handen met eigen ethische opvattingen.

Dan is er de Haarlemse zorgmijder die bekend staat als ‘zoon van Moebarak’. Have en goed voert hij met zich mee – een rusteloos privétransport dat zowel ergernis als medelijden wekt. Een paar maanden geleden zat ik op zondagochtend bij Cups and (sic!) Leafs. Hij parkeerde zijn hoog opgetaste winkelwagen in de Zijlstraat en vroeg beleefd of hij even naar het toilet mocht. Het werd beleefd toegestaan.

Het duurde even. En nog langer. En toen nog vijf minuten. De zoon van Moebarak verscheen weer, groette en zette zijn eenpersoons karavaan in beweging. De serveerster verdween naar achteren en bij terugkomst glimlachte ze naar mij – een korte, uiterst discrete glimlach die meer zei dan duizend woorden en betekende dat de inspectie geen onregelmatigheden en onrechtmatigheden aan het licht had gebracht (de schrikbeelden kunnen jullie desgewenst zonder mijn hulp oproepen, mag ik hopen?). Daarbinnen was alles glimmend, blinkend en fris, als haar glimlach.

Ten slotte was er de ’28-jarige man die gekleed in alleen een onderbroek ongevraagd woningen aan ‘t Krom binnenging’. Tot zover niet veel bijzonders (een soort onbezoldigde On That Ass-reclame). Echt gezellig werd het pas toen de politie de slipdrager wilde aanhouden en die over onvermoede atletische kwaliteiten bleek te beschikken: ‘In een poging uit handen van de politie te blijven beklom hij onder meer een brandtrap, sprong in een bootje, klom op muurtjes en ging (ongevraagd! RaDa-reda) diverse tuinen in.’ Onderschat ze niet, die verwarde mannen in onderbroek! Agenten in uniform hadden uiteindelijk assistentie van een politiehond nodig om hem in de kladden te grijpen – hoewel, kladden? Hij droeg maar één klad.

.

..

Overigens vrees ik zelf een horecaverbod. Vanochtend in mijn vaste koffietent, waar ik de enige gast was, liet de serveerster een glas aan diggelen vallen. Nota bene: ik had haar geen compliment gemaakt. “Dat is de eerste keer!” zei ze. Dat zei die andere woensdag ook. Misschien is er meer aan hand?

Paars P.S. : in de zijbalk kun je je abonneren op het RaDa – je krijgt dan een emailbericht zodra er een nieuw stukje is verschenen.