Oorlogskachel

Veertig graden Celsius volgende week, volgens sommige voorspellingen. Uit protest (altijd in de contramine, dat RaDa!) een warm blogje over een kachel.

Ik trof ‘m aan op het volkstuincomplex dat ik telkens weer oprakel de laatste week (als er íemand een volkstuincomplex heeft, been ik het wel). Het was, zo werd mij verteld, een kachel met een verhaal. Hij stond te staan in een schuur ergens bij een Friese boer, en toen die het verrukte kreetje van de huidige eigenares hoorde, zei hij: “Och, niem/noam/njem maar mee dat dink/doang/tjeng als je ‘m hebben wolt/woal/wul/woel” (ik weet niet hoe Friese boeren ‘neem’, ding’ en ‘wil’ zeggen, maar helemaal normaal is het vast niet.

.

.

Het was een gerenommeerd Deens merk, Morsø, dat al sinds 1853 bestaat. Van voren mag ie er wezen en hij brandt als het duin bij Heemskerk, maar het zijaanzicht is waar het me hier om gaat. Volgens het verhaal zou de Duitse bezettingsmacht in WOII de kachelfabriek hebben willen inzetten voor de wapenproductie, wat de Denen niet aanstond. De kachel maakt geen geheim van zijn neutraliteit / pacifisme

.

.

Boven de vredesduif staat een Deense tekst, die op het scherm niet helemaal te lezen valt, maar zoveel betekent als ‘Bij Morsø ijzerwerk ben ik gemaakt/ als kachel en niet als wapen / Blijf weg, onvrede / koude of hoosbui, Ik verspreid warmte in dit huis.’ Maar nu dus even niet.

Paars P.S. : in de zijbalk kun je je abonneren op het RaDa – je krijgt dan een emailbericht zodra er een nieuw stukje is verschenen.