Vanavond rond zeven uur. Ik fietste door het duister (er was geen keus, er was geen licht) van Driehuis naar Haarlem. Een enkeling haalde mij in of kwam mij tegemoet. Slechts tweemaal ving ik langs de 10 km van mijn route een menselijke stem op. Beide malen luid telefonerende eenlingen.
Ergens bij Westerveld uitte een petdragende jongeling deze intrigerende tekst: “Da’s bij ons op het werk nationale snuifdag, ouwe!”
Hij articuleerde goed, dus daar lag het niet aan dat ik zijn mededeling niet kon plaatsen. Op het Zwarte Pad bij Santpoort-Zuid naderde een fel verlichte fiets. Terwijl ze mij passeerde, krijste de berijdster met een schelle uithaal tegen haar mobiel: “Kom op, het is maar fokking kinderyoga!”
Metrisch vond ik het sterk – had ik in het wild een jambische pentameter gevangen? Nah… bij nader inzien niet, maar voor een beetje rapper of tekstdichter moet er toch iets te doen zijn met “Kom op, het is maar fokking kinderyoga!”
Vervolgens voelde ik me een beetje mismoedig worden. Snuifdag? Kinderyoga? Fokking kinderyoga? Hoeveel (of hoe weinig?) begrijp ik nog van mijn medemensen? Overigens, ik wil van mijn twijfel niet die twee toevallige telefoneurs de schuld geven. Ik had het me vandaag al diverse malen eerder afgevraagd.
.
.
.
.
P.S. Foto’s genomen langs bovengenoemde route: fel verlichte sportvelden en de Propbouw bij het Mendel/honkbalstadion die ras vordert.
Paars P.S. : in de zijbalk kun je je abonneren op het RaDa – je krijgt dan een emailbericht zodra er een nieuw stukje is verschenen.
Die propbouw moet ik maar eens gaan bekijken.
Die School van Mendel heeft sinds haar eerste schooljaar ook alleen maar uitbouw en bijbouw gedaan.
Natuurminnende groet,
Die snuifdag vind ik moeilijk. Vermoed iets met Urker vissers. Maar kinderyoga: gestresst kind belt moeder, “Mam, ik moet de hele tijd op één been staan, mijn adem in houden dan handen omhoog en de opkomende zon nadoen”. En dan moeder…. Snap je?
Bij het verlaten van de trein hoorde ik gisteren een vrouw van een jaar of zestig op bittere toon zeggen: “En een kerel hoef ik ook niet, die eenzaamheid krijg je toch niet weg.”