Vanochtend wobbelde en woesde ik wazig de trap af, douchte naar beste vermogen en at een grote kom havermout leeg. Dat eten ging zonder morsen, maar nadien zwiepte ik de lege kom van de salontafel. Gruzelementen verwachtte ik, maar er lag slechts één gruzelement: de kom, waaruit een stuk aardewerk ontbrak ter grootte van een halve beschuit.
Gelukkig niet overal van die geniepige kleine blotevoetzoolzoekende splintertjes dacht ik eerst, terwijl ik me bukte om de scherf te rapen. Die ik vervolgens niet zag. En na ogenknipperen nog een keer niet zag. En niet bleef zien. Ja, het was vroeg en schemerig, maar toch… Ik aaide met een bezem onder het bankstel, tuurde op handen en voeten gezeten over de vloer. En liet uiteindelijk een briefje achter voor de huisdichteres, waarin ik het mysterie uiteenzette. Zij had vandaag verplichtingen elders, maar app-te me dat de scherf nog voortvluchtig was. Na thuiskomst volhardde ik in mijn steeds obsessievere zoekpogingen. Dit liet ik niet op me zitten. Dus: tafel ontruimd, bank van de muur, krantenbak en staande lampen verplaatst… Lezer, die fuckscherf is er nog steeds niet! Nota bene, we hebben het niet over een contactlens of een minuscuul manchetknoopje.
.
.
Ik herinnerde me nog iets. Toen ik mijn kattenbelletje aan de huisdichteres schreef, wilde ik de dop van de markeerpen trekken. Maar met de dop kwam ook de inktstift mee. Wordt het zo’n dag, verzuchtte ik. Maar zojuist, toen ik die pen aan een nader onderzoek onderwierp, kon ik ‘m met geen mogelijkheid nogmaals demonteren. Nou, ik kap maar, want de ggz leest mee en voor je het weet staan er mannen met witte jassen voor de deur.
P.S. Het paarse P.S. is ook zoek.
Sterkte!
Straks in het nieuwe jaar zal het wellicht beteren?
Vriendelijke groet,
Wees blij dat je kom geen vaasje was. Dan had heel Nederland een probleem gehad.
“ They’re coming to take me away!
Haha hihi haha
To the funny farm where life is beautiful all the time,
and I’ll be happy to see those nice young men in their clean white coats”
Etc. Etc.
Veel sterkte & houd ons op de hoogte!
Heeft natuurlijk alles te maken met het vaasje van Rutte. Want eigenlijk Marius, wil jij die scherf niet vinden. Opmerkelijk ook dat je die kom liet vallen. Tip nog: kijk eens bij de vuilnis. Misschien heb je de scherf onbewust al lang weg gegooid. Ik vrees dat overal in Nederland mensen deze dagen kopjes, schoteltjes, schalen, vaasjes ook, glaswerk uit hun poten laten vallen. Onbewust.
Something completely different: heeft er echt havermout in die kom gezeten? Of heb je hem schoongelikt?
Hij zat al in de pedaalemmer (in een krant gewikkeld) maar voor de foto heb ik ‘m nog even afgespoeld. Zo zit dat!
Mij staat het volgende verhaal bij. Wanneer in het oude Griekenland twee vrienden uiteengingen, sloegen zij een (havermout)kom stuk. Elk van hen nam een scherf mee op reis. Thuisgekomen na talloze jaren zouden zij elkaar misschien niet eens meer te herkennen en was het zaak de scherven te passen. (hoe dat in de praktijk uitpakte op lokale terasjes of zo weet ik niet).
Enfin Marius het is allemaal symbolisch: jouw alter ego is er ongezien met die scherf vandoor. Na een aantal gespleten jaren zul je weer samenvallen met jezelf: na schizein komt syn ballein. Dus gooi jouw deel van die havermoutkom niet weg.
Wat een schitterende kom, trouwens. Staan er ‘s ochtends wel eens tassen, schoenen, sloffen e. d. onder of naast de tafel? Zo ja, kijk daar eens in…
@O’geer: Dat van die schizo spreekt me wel aan: de brave wekkerzettende pap-eter versus de asociale beelden- en mokkenstormer.
@Harrie: schoenen, tassen, fruitmanden, prullenmand… Ik zou het plafond nog kunnen proberen, wacht…. Nee, ook niks, alles vergeefs.
Is er geen schervenzoekappje?
De alledaagse dingetjes roepen toch de meeste reacties op.
Ik zal zestien geweest zijn. Met de kleinste schroevendraaier die er was schroefde ik element van mijn platenspeler los. Het minuscule schroefje slipte weg en viel op het oranjekleurige naaldvilten tapijt. Na een half uur, voornamelijk op de tast, zoeken deed ik een wanhoopspoging. Ik schroefde het tweede schroefje los en liet het wegglippen maar bleef het nu nakijken. Met een grote boog en een onverwachts narol-effect kwam het ongeveer 1,5 cm naast het eerste schroefje tot stilstand. Er rest je dus niets anders dan een tweede kom, een gelijke armzwaai, en een nauwkeurige blik.
Beste Henk,
Ik neem aan dat dit een universele tip is?
Ik neem hem graag van je over.
In de loop der jaren heb ik voor het terug vinden van verloren spullen altijd mijn stofzuiger open gebroken ….
Vriendelijke groet,
@Henk Sloos: leuk experiment, op zich, maar bij mij zou de tweede scherf waarschijnlijk ook verdwijnen… (althans deze week)
Beste Marius er zit niks anders op dan de heilige Antonius aan te roepen. Hij helpt altijd.
Hoi Marius, deze dagen ben ik “Kapitein Michalis” aan het lezen. Daar kwam een scene in voor waar de mannen met elkaar veel raki dronken en vlees aten (dat hoort bij mannen) en tenslotte ook de stenen kom waar het voedsel had in gezeten nuttigden. Je zal toch niet…?
@ Nicole: Een kruising tussen papkind en steenvreter – ik teken ervoor! Alleen, twee dagen geleden vond ik de scherf in de neus van een schoen die (10 meter verderop, in de gang) in een schoenenrek stond. Hij heeft geen 10 meter door de lucht gevlogen en de bocht naar de gang genomen. Reconstructie: ik heb ‘s ochtends vergeefs gezocht, de huisdichteres heeft later dat paar schoenen opgeruimd en pas later zijn we de scherf weer gaan zoeken. En Harrie had gelijk!