Rijp

Lyrisch-satirisch sinds 2005, zo afficheert het RaDa zich. Soms lastig, die bipolariteit, maar op een vriesdag als vandaag, met een biljoen pixels extra in de lucht, is de keuze eenvoudig.

Alles was mooi. Zo mooi dat de camera het amper aankon. Onze zintuigen lieten zich trakteren en dat het rustig was (zelfs bij het circuit) hielp daarbij ook. We liepen vanuit de stad naar het Kraansvlak bij Zandvoort (dat een paar weken gesloten was geweest), via het Houtmanpad en Kraantje Lek, waar we de duinen in gingen. De rijp deed het landschap er net even anders uitzien, een geraffineerd laagje kristalmake-up, dat na het middaguur door begon te lopen. De druppeltjes traanden duizendvoudig in het felle zonlicht.

.

.

.

En er was groot wild. We hoefden er niet voor door het kreupelhout te tijgeren. Vlakbij de ingang van het Kraansvlak lag een kudde wisenten te zonnen. Het zag er haast decadent uit. Nou ja, voor oerrundbegrippen dan. In hun thuisland Polen bijt de winter scherper dan hier. Het was niet de eerste keer dat we ze zagen, maar deze photo opportunity liet ik me niet ontglippen.

.

.

.

.

Links een moeder met zogend kalf. Een eind verderop, zich onttrekkend aan het groepsgebeuren, lag nog een reusachtige bul. We liepen door naar Bloemendaal aan Zee, waar we lijn 81 naar Haarlem namen. Over het hele uitstapje hadden we drie uur gedaan. Het voelde als een minivakantie – of ben ik nou te lyrisch?

P.S. Jammer dat ik de intocht van de nieuwe sluisdeur bij IJmuiden gemist heb: meer dan 70 meter lang en over zee aangevoerd vanuit Zuid-Korea.

Paars PS: In de zijbalk kun je je abonneren op het RaDa – je krijgt dan een emailbericht zodra er een nieuw stukje is verschenen.

.