Je kan er een liedje over schrijven – er bestaat een afspeellijst met 67 liedjes over het gemis van een geliefde.
Of je kan twee stickers met haar naam plakken in het Franklin Hoevenstunneltje en hopen dat ze die ziet. Ziet en niet bekladt, afscheurt of losweekt als bewijs van stalking. Ziet en tot nieuwe inzichten komt: hé, hij heeft leren schrijven! Of, iemand die dit allemaal voor me over heeft, verdient een tweede, derde, vierde of vijfde kans…
Wel een vaste hand van schrijven trouwens– de misser wankelt nog niet van liefdesverdriet, zo te zien.
Weet iemand of er elders in de stad nog honderden Janny-plakkertjes hangen?
.
.
Wat moet je met je zendingsdrang als je er heilig van overtuigd bent dat er te weinig lasagne wordt gegeten in de wereld (en teveel macaroni, ragout, moussaka, bonensoep, kwarktaart en watergruwel)? Er bestaat geen playlist met 67 lasagne-liedjes voor mensen zoals jij. En je stickers zijn op…
.
.
Paars P.S. : in de zijbalk kun je je abonneren op het RaDa – je krijgt dan een emailbericht zodra er een nieuw stukje is verschenen.
Meer lasagne eten (overigens ook weer met vaste hand geschreven) tegen een achtergrond van data vreten… Dat bericht over Janny, kan het geen code-bericht zijn? “Kijk in het Franklin Hoevenstunneltje en als daar een sticker verschijnt met de tekst…. dan moet jij/jullie / is de zending aangekomen / is alles veilig om / beginnen we met …”.
Die Jannie-plakker is een gebaar dat zichzelf bevestigt: zij heeft niets met jongens die blijven plakken.
Plakkertje is dubbel. Mist Janny iemand? Of mist de plakker Janny? In dat laatste geval is het groot geschreven Janny een schreeuw… en in het eerste geval… pfoeh. Ben ik nog even niet van af.
@PaulB Inderdaad, JANNY mist
Lasagneactie, whahaha!