Ga naar de inhoud

Shiny

Hé, is de uil terug in het Kenaupark? De bosuil, om misverstanden te voorkomen, niet de uil van Minerva.

Ik vroeg het me af doordat er nogal wat mensen (van jong tot al een beetje oud) dromden rond de bankjes die normaliter als dagopvang dienen voor de daklozen. Het waren echter geen fotografen, ze hielden hun ogen gericht op het scherm van hun mobieltje. Geen vogelliefhebbers derhalve, al speurden ze soms in het rond.

.

pokemmonpark

.

Het had iets vervreemdends – zij zagen met z’n allen iets wat wij niet zagen. Liepen achter iets aan wat wij niet konden volgen. Het was of ik weer naar de verkiezingsuitslagen zat te kijken. 16% van de kiezers in Boreaal-Holland zagen een leider waar ik slechts een windbuil zag.

Nou ja, vandaag bleek het om Pokémon te gaan. We lieten ons bijpraten door een vrouw van de ’community’ (naar haar zeggen uit de ‘rode groep’) Eens in de zoveel maanden is er een ‘event’ of queeste waarbij wereldwijd nieuwe shiny’s worden uitgezet (??????). Een man liet ons op zijn schermpje gluren, waar tot zijn opwinding een ei werd uitgebroed.

.

pokeplan

.

Echt veel wijzer werd ik er evenwel niet van, maar het leek een onschuldig tijdverdrijf. En windei of niet, ik had deze week al gekkere dingen gezien.

P.S. Nog even een paar lentesluiers om mijn tante Annemarie te gedenken.

.

lentesluiers

.

Paars P.S. : in de zijbalk kun je je abonneren op het RaDa – je krijgt dan een emailbericht zodra er een nieuw stukje is verschenen.

1 reactie op “Shiny”

  1. Er zit dus af en toe een Bosuil in het Kenaupark, begrijp ik.
    In het Merwesteinpark alhier (Dordrecht) schijnen ze af en toe te broeden. In de winter zit één van die vogels soms te roepen in de Museumtuin. Hemelsbreed een paar honderd meter van het Merwesteinpark, maar minder dan 100 m. van onze voordeur. Ik hoor ‘m niet elke winter, maar toch wel een paar keer per decennium.
    Een bijzonder beest, die Bosuil. Anders dan de naam doet vermoeden, is het de meest stadse van de Nederlandse uilensoorten. Die me desondanks soms, als ik net in bed lig en de slaap probeer te vatten, een echt ‘waldgefuhl’ bezorgt.
    Toen ik nog aan de buitenrand van Delft woonde, zag ik daar regelmatig Ransuilen en ooit, op één specifieke dag in Midden-Delfland, een paar Steenuiltjes. Dat laatste onder begeleiding van iemand die wat wist en me vertelde waar ik kijken moest. Hij wist trouwens ook waar je Bokjes (het vliegende soort) kon vinden, maar dit terzijde.
    Bosuilen krijg je veel lastiger te zien, want het zijn ook de meest nachtelijke uilen van dit land. Gehoord heb ik ze genoeg, maar zien: ho maar!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *