Ga naar de inhoud

Naxos

Alles liep voor mij in elkaar over vandaag: na het werk eerst een borrel voor de medewerkers van Straatjournaal – om de saamhorigheid en creativiteit te bevorderen – en daarna Naxos van Steef de Jong in de Toneelschuur.

Nieuwe ideeën voor de Noord-Hollandse daklozenkrant? Ik (de beroerdste niet) bedacht er ter plekke een paar, maar moest tegelijkertijd bekennen dat ik geen diepe innerlijke drang voelde om héél veel aan Straatjournaal te veranderen. Anders ligt dat voor de redactie. Die mag niet indutten; die moet vernieuwen, verjongen, de boel opschudden en nieuwe groepen bereiken teneinde meer lezers te trekken en de verkopers aan een aanvaardbaar inkomen te helpen. Een twee keer zo hoge oplage zou prachtig zijn, maar kennelijk is dat met de huidige formule niet haalbaar. Meer sport dan, meer bloot, meer natuur, meer BN’ers? Blote BN’ers sportend in de natuur? Allerlei varianten passeerden de revue. Zelf heb ik eigenlijk gewoon vrede met de krant zoals hij nu is: leesbaar, gevarieerd, sociaal betrokken en met de nodige diepgang. Ik voel me thuis bij Straatjournaal en hoop er nog lang voor te schrijven.

In de Toneelschuur regisseerde en produceerde Steef de Jong samen met Minke Kruyver een voorstelling voor jonge, soms ook onervaren acteurs. Starring #22:Naxos bevat bekende elementen uit de Jongs eerdere werk, zoals de inventieve toepassing van karton in decors en rekwisieten, de voorliefde voor Weense operette en live muziek (in dit geval een harpiste). Afgaande op het flonkerende resultaat met het voor de jonge toneelspelers een feest geweest zijn met De Jong en Kruyver samen te werken, en omgekeerd evenzeer. De jeugdige cast toonde lef en elan. Het was een heerlijke voorstelling en met een beetje mazzel zijn er nog kaarten te krijgen.

.

naxos2

.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *