Ga naar de inhoud

Weg terug?

Ik ben nog een beetje beduusd van het afscheid dat ik van collega’s kreeg aangeboden op de voorlaatste schooldag van het jaar. Goede toespraken doorspekt met dierbare herinneringen, een prachtig muzikaal intermezzo, een lading cadeaus en een buffet.

Gezeten tussen enerzijds de huisdichteres en anderzijds mijn moeder en schoonmoeder liet ik mij het eerbetoon welgevallen. Welgevallen is het juiste woord. Het was rond. Het was af. Ik ‘was er klaar mee’ klinkt veel te onvriendelijk, want ik kijk voldaan terug op het jaar. Maar tegelijk voelde ik sterk de zekerheid dat ik klaar ben voor een volgende fase.

Al zal het even wennen zijn. Neem de sleutelbos. Gisteren leverde ik mijn schoolsleutels plechtig in bij de administratie, en ook de sleutelhanger / het ‘token’ dat Magister-codes genereert. Er bleef slechts een amper iets wegend ringetje over met mijn huissleutel en de reservefietssleutel.

Na de alcoholisch besprenkeling van de vakantie in café Middeloo leverde dit een komische kortsluiting in het brein op. Op de Rijksstraatweg, op weg naar huis, tastte ik in mijn broekzak en viste daar mijn fietssleutel uit op. En ik fietste al…?!? Hoe kon ik fietsen terwijl mijn fietssleutel…

Ik heb natuurlijk nog veel meer ballast afgeworpen dan alleen die sleutels en het zal nog even duren eer ik dat ten volle besef.

.

wegterug

.

P.S. Zie ook mijn stukje van vorig jaar over Veertig jaar onderwijs.

Paars P.S. : in de zijbalk kun je je abonneren op het RaDa – je krijgt dan een emailbericht zodra er een nieuw stukje is verschenen. EN ik zit (in ieder geval de komende maanden) op Facebook.

8 reacties op “Weg terug?”

  1. Gefeliciteerd Marius, met zo’n mooi afscheid is het goed terugzien op je veelbewogen loopbaan. Ik wens je enige rust, mooie schaakpartijen en vakanties (kun je nu nog over vakanties spreken?) op ruige eilanden. En vergeet het lezen en vooral schrijven niet.

  2. Ik sluit me volledig aan bij Gerko hierboven! Nog vele “vrije” en vooral gezonde jaren toegewenst????

  3. Gefeliciteerd Marius,

    Ik zie het paginagrote interview in de Grote Broer met belangstelling tegemoet! 40 jaar is niet niks, tenslotte!

  4. Mooi Marius,
    Er is natuurlijk altijd wel een weg(getje) terug maar daar heb je niets aan. Gewoon vooruit. Nieuwe sleutels halen voor je ringetje! Het went heel snel. Veel geluk. Harry.

  5. Een herkenbaar verhaal! Heerlijk zo’n afscheid! Ik moet bekennen dat ik nu, na één schooljaar als pensionada, nog af en toe mijn sleutels pak en denk dat ik de verkeerde heb, zo weinig 😉

    Heb het goed!

  6. Inmiddels ben ik er zelf al 3 jaar ‘klaar mee’. Over de gevolgen die het als persoon voor mij heeft gehad is best wat te vertellen, wat ik (geen paniek!) hier niet zal doen. Misschien een evaluatie op mijn eigen blog, als ik er vijf gepensioneerde jaren op heb zitten.
    Laat ik het erop houden dat er (volgens mij, voor jou) geen enkele reden is om de toekomst met zorg tegemoet te zien.
    Ik durf je na mijn eigen ervaring nog steeds te feliciteren met deze nieuwe levensfase.

  7. Een belangrijke vraag is / wordt straks – wat je met je vak wilt. Neem je geheel afstand (Engelse letteren), heb je het helemaal gezien, dan wacht de golfbaan en het tennisveld. Of, de racefiets in gesponsord lycra. Aan de andere kant is het mogelijk dat je nieuwe plannen ontwikkelt met je voormalige beroep. Dat laatste bleek voor mij noodzakelijk. Ga je geheel voor “relaxation and fun”, of…

  8. @Paul:’Eindeloos ontspannen zonder te weten waarvan lijkt me vreselijk. Maar voorlopig houd ik alle verplichtingen en afspraken af. De bakkersvrouw wilde me direct al bijlesklantjes aansmeren. Die heb ik vriendelijk afgepoeierd. Als RaDa-lezers zitten jullie op de eerste rij. In ieder geval dank voor de felicitaties, iedereen!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *