Ga naar de inhoud

Havelozen

Als gelukzoekende toerist ben je misschien gevoeliger voor de misère van bedelaars en zwervers. Of staan je zintuigen scherper afgesteld op onbekend terrein, uit onzekerheid of achterdocht en vallen ze je daardoor eerder op?

Eergisteren, tien uur ‘s ochtends. Bij station Dampoort (Gent) stond de geldautomaat pal naast een matras waarop – verstopt onder bontgekleurd beddengoed – een dakloze lag te slapen. De man voor mij bij de automaat stond op gespannen voet met de geldverstrekkers van Paribas en zijn nerveuze getoets en gemompel leverden geen bankbiljetten op. Geruime tijd stond ik daar (glimmend pasje in de hand) naast de matras, die tegen een laag muurtje lag dat het terras van een coffeebar afbakende. Daarachter dronk men koffie. Het was niet unheimisch – die man/vrouw lag daar in diepe rust. Eerder bevreemdend en ongemakkelijk.

.

slaapplek1

.

Vanochtend hier in Haarlem een andere wildslaper. In het Kenaupark zag ik een wiebelig blauw tentje staan, een beetje verscholen, een meter of zes van het pad. Ik kon niet zien wie de kampeerder was. Een jongeman in donker pak kwam met een aangelijnd hondje van de andere kant en liep voorbij zonder groeten. Moet kunnen, maar toen ik omkeek zag ik hem een leeg margarinebakje oprapen en het als een honkbalverrevelder naar dat tentje smijten. Uit alle macht. Woedend! Deksel en bakje zeilden ieder hun eigen weg, tegen de wind in, en landden ver van de veronderstelde vervuiler in zijn tent. Als het een daad van furieus protest was, bleef die in elk geval onopgemerkt

Toen de man mij zag kijken, rukte hij zijn hond richting Kinderhuisvest en beende weg, het gescheiden afval op het gras achterlatend. 

.

slaapplek2

.

Paars P.S. : in de zijbalk kun je je abonneren op het RaDa – je krijgt dan een emailbericht zodra er een nieuw stukje is verschenen. EN ik zit (in ieder geval de komende maanden) op Facebook.

1 reactie op “Havelozen”

  1. De daklozen gaan er ook op vooruit (tentjes, matrassen) en onze openbare ruimte (stationshallen, parken) moet dat maar kunnen accommoderen. Een nieuwe opgave voor de stedenbouwers!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *