Ga naar de inhoud

Wortels en draden

Toen ik een jaar of twintig was, bleu en groen tegelijk, las ik gretig The Secret Life of Plants, een door wetenschappers verguisde en vergruisde bestseller. Ik herinner me er weinig van, behalve dat planten een verfijnde muzieksmaak zouden hebben (ze floreren dankzij Mozart-trio’s en verwelken door heavy metal). En hun onderlinge conversatie stond op een hoog peil. Alleen gevoel voor humor misten ze, geloof ik.

Ben ik terug bij af? In Underland (vertaald als Benedenwereld) onderzoekt Robert MacFarlane op zijn eigen geleerde, aandachtige, associatieve manier de wereld onder onze voeten: mijnen, tunnels, grotten, gangenstelsels, enz. In hoofdstuk 4 (The Understorey) gaat het over ‘the wood wide web’, over de ondergrondse communicatie tussen bomen, via hun wortels en vooral via schimmels (er is in Oregon een honingzwam, de Armillaria solidipes, die bijna 9 km2 bestrijkt). Over de symbiose van schimmels met andere levensvormen – via de ‘hyphae’ (de zich eindeloos vertakkende zwamdraden) – is amper iets bekend.

Komisch is daarbij onze onbedwingbare neiging de plantenwereld in politieke termen te duiden. Is een bos een socialistische verzorgingsstaat, waarbij bomen elkaar voeden, steunen en het licht gunnen, of is het een vrijemarktmodel, met genadeloze concurrentie en slechts enkele winnaars?

Hoe dan ook, toen ik vanochtend over het Bolwerk liep, keek ik toch weer even met andere ogen naar de mossen, paddestoelen en klimop waardoor de bomen daar werden omgeven.

.

bombast

.

mycotroep

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *