In Schotland las ik Drive Your Plow Over the Bones of the Dead van Olga Tokarczuk. Op de e-reader, dus het citaat dat ik nodig heb laat zich lastig zoeken. Het is een observatie van de bejaarde vertelster, die in het grensgebied tussen Polen en Tsjechië tijdens de barre winters op een aantal vakantiehuizen past.
Het ging over de symbiose tussen mensen en huizen, die elkaar nodig hebben om gezond en weerbaar te blijven. Leegstaande huizen kwijnen weg, takelen af en verslonzen. Ik moest eraan denken toen ik eergisteren bij de thuiskomst de sleutel in de voordeur stak. Aan de weerstand voelde ik direct dat het hier de afgelopen weken veel had geregend. Want zo intiem is je relatie met je huis – al ben je je daar zelden bewust van.
Het halletje rook wat muf, maar verder leek het huis onze afwezigheid dapper te hebben gedragen. Geen lekkages of mankementen. Geen stille verwijten. Wel – het kan zijn dat ik het me verbeeldde – meende ik een soort dankbaarheid te voelen toen we het reanimeerden. Geleidelijk kwam de circulatie op gang. Verwarming, water, stroom, wifi. Zelfs de telefoon, die het bij vertrek niet meer deed, gaf een teken van leven. Een beller!
Omgekeerd voelde ik een soort behagen dat ik in B&B’s en hotels, hoe comfortabel ook, had gemist. Zoals de radiator thuis tikt, tikt ie nergens. Je kent ieder zuchtje, oprispinkje en krampje van je huis. En met je eigen gordijnen, kranen, pedaalemmer, koffiezetapparaat en stereo leef je in vanzelfsprekende harmonie. Knoppen en schakelaars gehoorzamen zonder sputteren en zo niet, dan wéét je dat van tevoren. Een huis uit 1914 mag ook wel een paar kuren vertonen. En ik woon er niet voor niets al twintig jaar.
.
.
P.S. Op Iona zaten we een week in een ‘pod’. Niet veel groter dan een tent. Goed geïsoleerd, vloerverwarming, twee kookplaten. Geen stromend water. We hadden gerekend op een soort stresstest voor ons huwelijk, maar de eenvoud en knusheid bevielen uitstekend. We bleven zelfs een paar dagen langer dan gepland.
.
.
En natuurlijk treuzel je weleens als je een ‘house for sale’ ziet. Met een weidser uitzicht…
.
.
Of beter nog, een vuurtoren (die regenbogen doen de makelaars er op de Hebriden standaard bij)
Paars P.S. : in de zijbalk kun je je abonneren op het RaDa – je krijgt dan een emailbericht zodra er een nieuw stukje is verschenen. EN ik zit (in ieder geval de komende maanden) op Facebook