Pop-up-wandeling

Het zou een pop-up-stadswandeling door Amsterdam worden en omdat de meteo-apps unaniem een downpour-wandeling voorspelden, was uiteindelijk alleen de organisator er, die des te blijer was dat de huisdichteres en ikzelf (Schotland-veteranen) ook waren upgepopt.

Het verzamelpunt was een koffiebar bij Station Zuid. Veel onidyllischer kan je het niet bedenken, maar even later waren we al in het Beatrixpark. Als enigen, leek het, wat je in een stad niet vaak meemaakt om 11 uur ‘s ochtends. Maar het was best te doen. Some people dance in the rain, others just get wet, stond er op een gele bol en wij wisten wel tot welke categorie we behoorden.

.

.

Dat park is prachtig en aan alles was gedacht: herfstkleuren, een kruidentuin, waterpartijen, een poserende reiger en toen het opklaarde ook baasjes met ravottende honden. Maar – misschien was het van de weeromstuit na al die ruige leegte op de Inner Hebrides – vandaag waren het de monumenten en artistieke scheppingen die de diepste indruk maakten.

.

.

Dit kunstwerk, dat er nog maar sinds mei staat, eert Jakoba ‘Ko’ Mulder (1900-1988), die als stedebouwkundige veel bijdroeg aan de totstandkoming van het Amsterdamse Bos en het Beatrixpark. Een fabeldier volgens sommigen, hetgeen door de kunstenaars (Liet Heringa en Maarten van Kalsbeek) niet wordt bevestigd. Die doopten het Future Past Glory. Hoe dan ook, het stond het daar op zijn fraaist, flonkerend in de zon (die alle apps in hun hemd zette).

Het park als geheel maakte een verzorgde, gekoesterde indruk. Thuis zag ik dat er een Vereniging Vrienden van het Beatrixpark bestaat. Het verbaasde me niet.

.

.

We vervolgden onze route via station RAI en het Amstelpark, al even mooi en gecultiveerd. Toen ik nog in Buitenveldert werkte mocht ik er graag een tussenuurtje doorbrengen. Ook hier stonden we stil bij een monument. ‘Rozenoord’ herdenkt de gelijknamige fusilladeplaats aan de Amstel in WO2.

.

.

Elke van de 140 stoelen herdenkt een geëxecuteerde; onder de stoel bevindt zich een naamplaat, die bij de 34 ongeïdentificeerde slachtoffers onbeschreven is gebleven. Zie ook de website.

Langs de Amstel liepen we terug naar het gelijknamige NS-station. Huh…? Het was pas half drie toen we weer in Haarlem terugkwamen, erg tevreden met alles.