Zaterdag was ik op bezoek in een huis waar alles (alles!) streng functioneel was ingericht. Gladglimmende oppervlakken, geometrische vormen. Knap genoeg zonder dat het klinisch en gevoelsarm werd. Een dag later zag ik het tegenovergestelde. Bianca Jonker is een buurvrouw met wie ik ‘on greeting terms’ ben. Speaking doen we uitsluitend vluchtig, maar gisteren deed ze mee aan Open Atelier.
.
.
En zo kwam ik in een huis waar iedere muur, ieder plankje of richeltje wees op pruttelende en sudderende creativiteit. Overal frutsels en tutsels en knutsels, curiosa, fossielen en schelpen die wachtten op incorporatie in een kunstwerk, aquarellen en schetsen, tierelantijntjes, foto’s en zelfgemaakte sieraden.
.
.
Overigens niet alleen van Bianca zelf (die muur gisteren was trouwens ook van haar). Er is aanstormend talent. Trouwe RaDa-lezers herinneren zich wellicht de pastasaurus uit het Ivyologisch Museum, het kleinste en sympathiekste museum van Nederland. Binnenkort wil Ivy (9) de hele straat betrekken bij haar nieuwe tentoonstelling. Voor een Rembrandt-project op school vervaardigde ze het portret linksonder en rechts staat de inzending van haar oudere broer. Zeer verdienstelijk, toch?
.
.
Bianca (klik hier voor haar website) legde het een en ander uit over de verschillende technieken die zij toepaste in haar eigen recente werk. Ik luisterde bewonderend en verbaasde mij. Wat is het geheim van zoveel, nooit slapende scheppingsdrang en zoveel rusteloze handen in één huis?
Paars P.S. : in de zijbalk kun je je abonneren op het RaDa – je krijgt dan een emailbericht zodra er een nieuw stukje is verschenen. EN ik zit (in ieder geval de komende maanden) op Facebook
Hallo,
Wat een leuk stukje Marius. Ja, dat moet nogal een contrast geweest zijn, die huizen!
Het schilderij op de krijtwand is ook van Ivy. Een gouden eeuw project op school. Sieb zijn rembrandt staat net niet op de foto. 🙂
Tot in de straat,
Groet,
Bianca
Ik zal haar recht doen!