Oppiepers

Dat de aardappel mij een oppeppertje zou geven vandaag, in eendrachtige samenwerking met (doorgaans niet de frivoolste lectuur) The Guardian Weekly. Wie had dat kunnen denken?

Ik heb het over het nummer van 6 december, dat ik dus met enige vertraging tot mij nam – in deze dagen dat iedereen bezig is het kerstmenu samen te stellen. En zijn ‘aardappels’ dan niet wat gewoontjes? Zelf gepureerd, gegratineerd of gebakken..? Wie toevallig in de buurt is van het Andesgebergte, de kant van Peru op (vanaf de Heemsteedse Dreef rechts aanhouden in zuidelijke richting), zou eens een kijkje kunnen nemen in het aardappelpark in Cusco: een reservaat van 90 km², op een hoogte tussen 3400 en 4900 meter.

Bintjes of eigenheimers? Kruimig of vastkokend? Wah-blief? Ze hebben er 1367 variëteiten!!!! De plaatselijke bevolking heeft er prachtige namen voor, zoals alpacaneus en poemaklauw. Of pusi qhachun wachachi voor een zeer knobbelig en dus moeilijk te schillen knolletje: ‘maak je schoondochter aan het huilen’ (zoiets als ‘keukenmeidenverdriet’ bij ons voor schorseneren).

Dat serieuze weekblad wijdt er een artikel aan omdat wordt uitgezocht welke van de 4600 aardappelsoorten ter wereld de beste kansen bieden zich aan te passen aan veranderende en ongunstige klimatologische omstandigheden. Maar de voltallige eenpersoons redactie van Dagklad is al tevreden als jullie even op mijn artist’s impression van een klei-aardappel klikken of tikken. Dan kom je bij de foto waar ik me zojuist aan vergaapte.

.

.

Aanklikbare klei-aardappel die je onvermoede aardappeldiversiteit zal tonen. Ook geschikt als kerstversiering (die andere, niet deze) 

Als het niet lukt: https://www.theguardian.com/environment/2019/nov/29/how-perus-potato-museum-could-stave-off-world-food-crisis

Paars P.S. : in de zijbalk kun je je abonneren op het RaDa – je krijgt dan een emailbericht zodra er een nieuw stukje is verschenen. EN ik zit (in ieder geval de komende maanden) op Facebook