De pas overleden conservatieve Britse filosoof Roger Scruton schuwde elektrische apparaten. Als hij kon kiezen tussen werktuigen met of zonder off/on-knopje aarzelde hij niet.
Ik las het vanochtend in NRC, maar raakte de krant vervolgens kwijt, zodat ik nu niet (zonder in te loggen) kan citeren uit de column waarin Maxim Februari niet voor het eerst waarschuwt tegen de digitale speeltjes die ons constant bespioneren, soms zelfs als ze uit lijken te staan. Ik probeerde me – niet voor het eerst deze week – een excentriek leven voor te stellen zonder wifi en 4G (het ‘internet of things’ heeft hier in huis zijn intrede nog niet gedaan).
Dat komt doordat ik (om en om met de 1000 pagina’s van Ducks, Newburyport) bezig ben in de 700 pagina’s van The Age of Surveillance Capitalism van Shoshana Zuboff. Ik ben pas op een kwart en weet niet of mijn uithoudingsvermogen voldoende zal zijn om het uit te lezen, maar voorlopig houden Zuboffs zendingsdrang en scherpzinnigheid mij stevig in de ban. Het boek doet je beseffen hoe snel en meedogenloos we in de afgelopen 20 jaar murw zijn gemaakt voor alle inbreuken op onze privacy – iemand die alle (juridisch geldige!) gebruikersvoorwaarden voor normaal internetgebruik serieus zou willen lezen, is daar 76 dagen per jaar aan kwijt. De Googlelikes willen ons doen geloven in ‘inevitabilism’ door de voor hen zo winstgevende ontwikkelingen aan te duiden als een nieuw tijdperk / ‘era’, waartegen verzet niet baat.
Op Youtube ( o ironie) staan interviews en lezingen van Zuboff, waarin zij uitlegt hoe de onverzadigbare commercie aast op onze ziel en waarom dat een gevaar is voor de democratie (en heus niet alleen vanwege Cambridge Analytica). Dus wie een indruk wil krijgen van haar grote geleerdheid en overtuigingskracht kan hier of hier terecht.
.
.
Gisteren stapte ik de lobby van hotel Frans Hals in de Damstraat in om een foto te maken van het glas-in-lood van Gerti Bierenbroodspot.
Paars P.S. : in de zijbalk kun je je abonneren op het RaDa – je krijgt dan een emailbericht zodra er een nieuw stukje is verschenen. EN ik zit (tot maart nog) op Facebook
Ik heb net het filmpje van de eerste link bekeken.
De vergelijking met de 19e eeuw en ons tijdsgewricht, die Zuboff toont en de conclusie die zij trekt in het begin van haar verhaal, is al meteen erg interessant. Zuboff maakt duidelijk dat iedereen die in de 19e eeuw geen kapitalist was, met het gegeven van het kapitalisme heeft leren omgaan door zich te verenigen in collectieven, die uiteindelijk, met de nodige strijd, erin zijn geslaagd hun belangen effectief te behartigen en een deel van de koek voor zich op te eisen. Zij stelt ons een soortgelijke ontwikkeling in het vooruitzicht, als we op termijn willen dealen met wat zij surveillance Capitalism noemt.
Ik heb al vaker gedacht dat een aantal van de ontwikkelingen die we de laatste twintig jaar hebben gezien veel lijken op wat er in de 19e eeuw, ten tijde van de industriële revolutie gebeurde. Zuboff bevestigt die ideeën.
Wordt het tijd voor de ‘league of privacy deprived humans’?
Zouden we dat nog kunnen opbrengen, met ons ver doorgeschoten individualisme?
Men weet wat SyRI is? Want dat Capitalism vind ik nog tot daar aan toe, maar wat onze overheid doet. Met info die gekoppeld is aan je BSN. SyRI is met meerderheid van stemmen aangenomen in de Tweede Kamer. Overigens is dit probleem van de privacy schendingen al jaren bekend, en over het algemeen interesseert het de burger niet, of de burger heeft geen benul van wat zich voltrekt. “Ik heb niks te verbergen”, is de vaak gehoorde slogan. Meestal met een lachje gebracht.
@Paul Betgem: er is een verschil tussen SyRI en de Facebooks en Googles van deze wereld.
Je geeft het eigenlijk zelf al aan. SyRI wordt gebruikt door een entiteit die we zelf hebben gekozen: de Nederlandse regering. Je kan dan nog de hoop hebben dat SyRI wordt aangewend tot nut van het algemeen en niet wordt misbruikt. In principe wordt dat gecontroleerd door de Tweede Kamer.
Bij Google en Facebook dient het informatiegraaien per definitie een ander doel. Van externe controle is totaal geen sprake.
Nogal altijd vertrouw ik de overheid meer dan een willekeurige multinational. Kun je naief vinden, maar een leven zonder hoop wordt toch wel een erg grauw gat.
Bij het zien van Van Mw Zuboff kwamen in eerste instantie in mij op de angstaanjagende, maar kalm uitgesproken woorden van the Borg: “You will be assimilated, resistance in futile”.
Maar gelukkig kwam later de hoop dat de mens, onder leiding van kapitein Zuboff en haar onverschrokken crew, zal zegevieren door moed en vindingrijkheid.
Inderdaad een indrukwekkende dame. Zal eerst het boek maar eens gaan lezen…hoop dat het een beetje leesbaar is.
Het gevaar-ook Maxim Februari-is niet zozeer dat ze alles weten, maar doen of ze alles weten terwijl ze niets precies weten. Daarvan getuigt het het debacle met de vergoedingen voor kinderopvang. Daarvan getuigen ook de vriendschapsvoorstellen die Facebook doet, ze raken kant nog wal. Maar wel met alwetendheid flirten.