Alaaf, nee, awel, het was niet mijn idee om carnaval te vieren voor het eerst sinds 48 jaar, maar gistermiddag (ik ga een kort verhaal niet lang maken) zat ik min of meer tot mijn eigen verbazing aan een met potjes en penselen bezaaide tafel in Schin op Geul mijn neus rood en geel te schminken. Agge-ma-leut-het! We gingen met vrienden naar Maastricht / Mestreech.
[Ik geef ontgoochelde highbrow-lezers tien tellen om het toestel uit te schakelen en op ‘unsubscribe’ te drukken hiernaast]
Mijn kompanen waren carnavalsveteranen met lange stamboomwortels in Limburgse löss. In hun fleurige lapjesjassen zaten stoffen verwerkt van kostuums en zotskappen die nog door hun ouders waren gedragen. Wandelende historie!
Al in het boemeltreintje uit Valkenburg viel op hoe geraffineerd de feestgangers waren uitgedost (er was een betoverende Medusa). Geen boerenkielen! Geen stikstofhumor, amper politieke grappen of lach-of-ik-schiet-borsten-en-billenpakjes. Hooguit tien Indianen. De lolbroekerij (schemerlampen uit de kraag, een douchegordijn, een wandelende krabpaal) legde het dik af tegen de haute-carnaval-couture en het vakmanschap van makeup-artiesten. Ook led-lampjes onder petticoats of ancien régime-pruiken zorgden voor prachtige effecten.
Er was drank, maar geen liederlijkheid en gebral. Er was bonkende muziek met negeerbare teksten als ‘PDD-NOS, PDD-NOS, leuve knomer veure in ‘t bos’ (mijn oren waren eerder moe dan mijn ogen). Tegen zevenen wisten de anderen een gerenommeerd hotel waar je voor €11,11 zuurvlees met patat kon eten en daarna had ik weer animo om nog een paar uur door het centrum te zwieren en mee te deinen met de massa.
Voor het slapen nog een rolmops (hún traditie!) en vanochtend had ik geen hoofdpijn. We maakten (zonder schmink) nog een wandeling door de heuvels bij Schin en aanvaardden toen de lange treinreis naar het kleurarme Haarlem.
Bont PS: Wie nooit iets wil missen van het RaDa moet iedere dag zelf kijken of zich hiernaast abonneren (zie menu). De rss schijnt het weer te doen maar één abonnservice doet het niet meer