Ik wil niet klagen, hoor. Er zijn vast anderen harder getroffen door het afgelasten van alle feesten, evenementen, voorstellingen, sportwedstrijden en conferenties. Maar toch wil ik even klagen. Want qua timing pakt het maatregelenpakket voor mij beroerd uit.
De afgelopen maanden (de eerste van mijn pensioen) werkte ik met twee mederedacteuren hard aan een jubileumboek voor het 70-jarige Gymnasium Felisenum. Afgelopen woensdag kregen we het eerste exemplaar onder ogen en het resultaat schonk ons veel voldoening. Gisteravond hadden we gedrieën een chic etentje om de voltooiing van ons project en de goede samenwerking te vieren. Nu alleen de reünie van zaterdag nog; 600 gasten, met als hoogtepunt de boekpresentatie. Ik zou een gevat toespraakje houden op het podium en me dan (quasi-bescheiden) in de menigte begeven om me te laten overladen met loftuitingen en lauweren voor het boek. Zo had het moeten gaan. Nu staat ergens een pallet met 1000 boeken in de opslag, voor onbestemde tijd.
Nog iets: voor Straatjournaal schreef ik dinsdag (lang, lang geleden, in een ander tijdperk) een gegarandeerd steriele, geheel virusvrije column voor het aprilnummer. Luchtig, gekscherend, badinerend – jullie kennen me. 600 woorden die (eigen schuld, ik geef het toe) 48 uur later zo waardeloos zijn als een stofkapje van de Gamma tegen Covid-19. Actualiteit uit de oude doos. Dat wordt overdoen.
En dan is er nog de huisdichteres, genomineerd voor de Halewijn-prijs. De ceremonie stond gepland voor aanstaande zondag. De spanning blijft er voorlopig nog een paar weken in.
P.S. Mijn interview met Ronit Palache in de Kennemer Boekhandel gaat morgen wel door (20 uur, toegang €7,50)
Tip: gisteren in Middenduin waren de ganzen ineens zo leuk. En er liepen minder dan honderd bezoekers daar.
.
.
.
.
Abonneer je via Subscribe2 als je bericht wilt krijgen bij nieuwe RaDa-stukjes