Opbouw-estafette

Twee jaar geleden bekloeg ik me over een dakopbouw die een een paar kilometer van mijn uitzicht afsloot*. Maar hoe gaan die dingen in tijden van (in willekeurige volgorde) opportunisme en woningnood?

De overbuurvrouw van nummer n verkocht haar huis aan twee vriendelijke jongelieden, die hun plannetje klaar hadden. Het huis moest – en werd – gestript, uitgehold, gemoderniseerd, klimaatneutraal gemaakt en… een derde verdieping zou beslist niet misstaan. Vonden zij. En van opbouw komt opbouw. Volgens de geruchtenrecyclaars van de straat willen de buren van (n+2) nu ook.

Schuin aan de achterzijde van ons huis zijn ook bouwvakkers vitaal bezig. En zie, vanochtend tekende zich daar het geraamte van een hoekige nieuwe verdieping af bij nummer v. Hé, zullen ze bij (v+2), (v+4), (v+6) denken. Wat zij kunnen, is voor ons ook weggelegd. Een omgekeerd domino-effect, waarbij de steentjes zich oprichten in plaats van omvallen.

Wordt dit een miezerig zeikstraalstukje, net waar jullie niet op wachten in tijden van (in willekeurige volgorde) treurnis en angst? Nee!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Want juist nu, nu bijna alles platligt tussen de Lofoten en Gibraltar, doet het me goed als ik ‘s ochtends de gordijnen opendoe en op het dak twee gezonde mannen uit Deurdrop of Opperbeemdstra zie zitten. Zonder mondkapje, zonder stofkapje, minder dan anderhalve meter van elkaar op de nok, spijkeren ze nijver de dwarslatjes voor de dakpannen vast.

Heus, ik zal ze niet aanmoedigen er nog een vierde verdieping op te zetten, maar jullie snappen wat ik bedoel. En wat ik nu pas bedenk: als ik mijn oude uitzicht terug wil, kan ik zelf ook een opbouw laten maken.

*Om dat eerste opbouwstukje moet ik zelf wel lachen bij herlezing.

Abonneren op het RaDa kan via Subscribe2 (menu)