Sinds jaar en dag mijn favoriete kudde! Ik ken hem al zo’n tien jaar, sinds ik in Velsen ging werken. Prachtige, stoere runderen! Ze grazen afwisselend bij het Meertje van Caprera en hun weiland aan de Kleverlaan. Het leverde een van mijn hartverwarmendste stukjes op, Rendez-koe (inderdaad, met een van de meligste titels).
Toen we gisteren passeerden, zagen we de jongste generatie (al goed ter been), hun opvoeders en iets ertussenin (pink, var, vaars – agrariërs aller landen, helpt mij!?). Er was een trek gaande van het weiland langs de Brederodelaan naar de overzijde van het meertje, waarbij ze over een landengte dicht bij de omheining moesten, waar een paar mensen stonden te fotograferen.
De kleinsten weken niet van de zijde van de veteranen, een jonge bul blufte zich langs de mensen met zo’n kop van ‘geen-geintjes-ik-neem-je-op-de-hoorns-die-ik-nog-niet-heb’.
En er waren twee achterblijvers – die hadden staan suffen of hadden geëxperimenteerd met de anti-autoritaire levenshouding.
Toen ze de mensen naderden, stonden ze aarzelend stil – toch niet zo flink als ze zelf hadden gedacht. Hoopten ze op hulp of instructies? De kudde trok verder, onverschillig. De nakomers dreutelden nog wat, schatten de ideale lijn in en schuchterden toen zo dicht mogelijk langs het water de rest achterna.
P.S. Zie ook Als een rund
Wie zijn mailadres invult bij Subscribe2 krijgt bericht bij elk nieuw stukje
Toevallig (wat is …) kwamen wij hier verleden week ook langs wat mij de opmerking ontlokte “gelukkig verandert er hier nog steeds niks”. Ja, prachtig stukje ouderwetsigheid.
@Cees: mijn eerste stukje in vier weken zonder het C-woord en het getal 19. Kan zomaar gebeuren! En gelukkig mogen wij nog naar buiten – die arme Parijzenaars mogen niet meer joggen…