Rutte doet aan ‘verwachtingsmanagement’ en Merkel laakt de voorbarige Öffnungsdiskussionsorgien. De RaDa-reda zou de corona-woordenschat graag willen verrijken met het woord ’empathiedosering’.
Hoe zorg je dat je niet te scheutig bent en voortijdig door je voorraad medeleven heen bent? We zijn nog niet aan het einde van het begin van de misère – of hoe zat het ook weer? Hele sectoren hebben het zwaar te verduren en geen bevolkingsgroep blijft gevrijwaard van narigheid. Dus tenzij je jerrycans empathie hebt gehamsterd bij Lidl of Plus…
Of werkt het zo niet en heeft het virus ons inlevender gemaakt? Dat we meer empathie aanmaken doordat we zelf ook allemaal in de penarie zitten? Zodat we ineens intens kunnen meevoelen met golfers zonder holes, topvoetballers zonder doel, zeelui die niet aan land mogen, opticiens die het niet meer zien zitten.
Begin januari (zó lang geleden!!) reisden de huisdichteres en ik door het Schotse Perth, een stadje waar kappers, tattoo shops en nagelstudio’s talrijker waren dan bakkers, slagers en slijters boekwinkels. Hoeveel nagels hééft de gemiddelde Perthenarian / Perthenaar/ Perther? vroegen we ons af. Ik maakte een foto van een etalage van een van de plaatselijke nageltsaars of -tsarina’s, met de topstukken van hun handwerk. Wie weet of ik die foto nog eens kon plaatsen, met een moraliserend of laatdunkend onderschrift.
Maar gisteren tijdens Ruttes persconferentie kregen duizenden nijvere vaderlandse vijlers en lakkers terloops te horen dat ze hun werkzaamheden nog niet mogen uitoefenen. Onder de vitale beroepen zou ik ‘nail artist’ niet willen scharen, maar toch… Een pietsie empathie heb ik tot 19 mei wel voor ze.
RaDa-alert bij nieuw stukje? Geef je op via Subscribe2 (menu)
bewonderswaardig empatisch
edoch
mjin empathie gaat uit
naar hen die nog geen
nagel hebben
om aan hun kont
te krabben
“Zodat we ineens intens kunnen meevoelen met golfers zonder holes”: ik zag eergisteren door de heg een verwoede golfer in zijn tuin heel hard “afslaan” op zijn voetbalgoaltje op een meter afstand.
Bukkend liep ik langs zijn heg; hij zou eens misslaan.
Na de economische crisis van 2008 liep ik in Londen door een wijk met veel Indische migranten. In een armoedig voortuintje stond een bord met de tekst ‘ hairdress and nail six days a week’ Met een viltstift was six doorgestreept en vervangen door seven.
Ik breek even met de ongeschreven regel dat je niet twee keer reageerd op een bericht. Maar Arjen Fortyn omscheef vandaag in zijn TV recensie jou emphatie probleem als ‘samenhorigheidsverzadiging’ we gaan niet stemmen maar houden het op een gelijk spel
Fietsend door Noord-Engeland kwam ik twee zomers terug tot de hypothese dat het aantal kappers en nagelstudio’s samenhangt met de regionale armoede. Mogelijk zwart geld? In dat geval moeten ze de crisis goed kunnen doorstaan.