De oprichtingsdatum van het RaDa is 24 april 2005. Oefening burgerbevolking heette het eerste stukje en er volgden er nog 3050. Vandaag bestaat mijn bavocentristisch, lyrisch-satirisch weblog dus precies vijftien jaar. Onder gewone omstandigheden reden voor een grootse viering met veel fanfare.
Maar ja (hopelijk vertel ik jullie niets nieuws!), toen was daar Covid-19. De geplande RaDathon waarbij 750 bekende Haarlemmers hun favoriete blog/dagklad zouden voorlezen, is zoals talloze festivals en evenementen doorgeschoven naar een nader te bepalen decennium. Het zijn (hopelijk vertel ik jullie niets nieuws?) rare tijden, die van ons allen een andere werkwijze en instelling vergen. Met alle strubbelingen van dien. De voltallige eenpersoons hoofdredactie heeft door de coronastress soms meer weg van een meervoudige persoonlijkheidsredactie – getuige ook deze stills uit de dagelijkse videoconferences. Ja, het is echt wennen.
Doffe berusting, demoralisatie en vertwijfeling strijden tijdens de vergaderingen om voorrang. Existentiële vragen worden uitgeschreeuwd, door het mondkapje heen: hoe kan je bavocentristisch zijn als je nooit meer in de buurt van Grote Kerk en de aanhangende cafés komt? En lyrisch-satirisch?!? Aan alle lyriek zit nu een rouwrandje; het huilen staat de mensen permanent nader dan het lachen – ze zien me aankomen met mijn schimpscheuten, kietelingen en vileiniteiten…
Was dat vervloekte vaccin er maar vast – je zou het verdomme haast zelf gaan uitvinden, hoe moeilijk kan het zijn? Ondertussen zie ik om me heen de ene columnist na de andere na verwoed watertrappen sputterend en spattend verdrinken in zijn eigen verveling, moedeloosheid en innerlijke leegte. En ja, ook hier blijft het behelpen. Op 28 januari (!) noemde de RaDa-reda corona voor het eerst (‘de meeste virussen deugen, om met Rutger Bregman te spreken’) en sinds 14 maart gaat het over weinig anders meer.
Mijn actieradius mag dan kleiner zijn, qua thematiek kan het alle kanten uitschieten de komende maanden. Aan motivatie ontbreekt het mij in elk geval niet.
Gisteren zag ik het domste balspelletje ooit. Drie bleke jongens van een jaar of vijftien stonden met ontbloot bovenlijf bij een blinde muur. De een ging gebukt tegen de muur staan, de anderen probeerden hem van een meter of vijf zo hard mogelijk tegen zijn achterste te schieten. Bij een misser moesten ze zelf tegen de muur. Als dat geen tijdsbeeld is!
Het RaDa gaat zijn zestiende jaar in en jullie zijn hier altijd welkom, dag en nacht, zo vaak je wilt. Juist nu!
Van harte geconfigureerd!
Zestien! Je mag eindelijk op de brommer.
Lieve Marius, heel hartelijk bedankt, ook voor je meest verse bijdrage : je beeldSCHONE selfies , de voltallige redactie in bloemetjesgordijnbescherming ! Mijn actricehart springt open als duinviooltjes in de aprilzon. Dat heb je toch ook maar weer voor elkaar …
Marius, dat vaccin waar jij zo smartelijk op wacht is er al! Een kwestie van inspuiten met desinfecteringsmiddel gemengd met licht. Je bent er meteen vanaf! Dus voordat het toepast, feliciteer ik je bij leven en welzijn nog met het bereiken van je hoofdredactieonele mijlpaal.
Van harte, Marius! Nog zeker 15 jaar erbij! X
Gefeliciteerd, zeker weten. Moet denken aan dat zestiger jaren mopje.
“Is het nog ver naar Engeland, Mama?” “Dóórzwemmen Jantje, dóórzwemmen!”.
Dóórbloggen Marius, dóórbloggen!”
Geen lintje ?
Gefeliciteerd!
Een impertinente vraag: ben je geknipt door de huisdichteres? Wat behalve nagelstudio’s gaan ook de kappers voorlopig nog niet open..
Dank voor de vriendelijke woorden, iedereen!
@Hans: Mijn pony knippen durf ik nog net zelf (nu ik er nauwelijks mee over straat hoef). De huisdichteres wordt pas ingezet als het echt kritiek wordt!
Hoe was het ook weer … ‘de gereputeerde gedeputeerde’? Doordat ik frequent door de Lutkemeerpolder loop, welke bio-teeltgronden bedreigt worden door zijn schimmige toedoen van toen, denk ik nog vaak aan die serie RaDa-commentaren.
15…prachtig Marius!
wanneer komt je boek uit?
@René: Misschien als de lockdown nog vijf jaar duurt! (Maar ik snap dat je het aardig bedoelt.)
@Cees: Ja, zoals Ton worden ze niet meer gebakken. En het kan aan mij liggen, maar de Haarlemse politici van nu spreken ook niet zo tot de verbeelding…