Fluorescentie

Het ‘Meisje met de parel’ had ooit wimpers!

In haar eigen Gouden Eeuw had ze ooghaartjes en mettertijd (als door chemotherapie) zijn die opgelost. Wanneer waren ze voor het laatst nog met het blote oog zichtbaar? In 1750? 1850? Dankzij macroröntgenfluorescentiescanning (gaat het Nationaal Dictee nog door voor 2023?) zijn die verdwenen haartjes herontdekt, bij het onderzoek Meisje in de Schijnwerper. Nog iets, Vermeer beeldde het meisje af tegen een groen gordijn, daar waar museumbezoekers in de 21ste eeuw slechts lege ruimte zagen. Een time lapse sinds 1665 zou hebben laten zien hoe dat gordijn geleidelijk, zeer geleidelijk veranderde in lichtgroene, op zijn beurt onmerkbaar fadende vitrage – zonder dat ooit ergens iemand riep ‘hee, krijg nou het, het gordijn is pleite!’

Zal ik (om de coronatijd te doden) maar eens een schriftelijke cursus waarnemingspsychologie volgen? Opkijkend van de laptop zie ik op de schoorsteen een wijnfles met één rode roos erin. Een kleine attentie van de huisdichteres een paar dagen geleden – en als ik wat attenter had gekeken, had ik eerder vastgesteld dat het dieprood over het spectrum sluipt en gluipt, richting zwart, een proces dat zijn eigen schoonheid heeft (dat het stucwerk iedere pretentie van maagdelijk wit lang geleden heeft laten varen, laten we in dit kader buiten beschouwing).

En nu we toch bij die roos zijn, is zoete symboliek niet ver weg. Gisteren had ik een duffe, doffe rotdag. Niemands schuld, ook niet van de regen, maar niks deugde en geen wimper, roos of parel die mij kon bekoren. Een dor bestaan zonder enige glans strekte zich eindeloos voor mij uit, waarbij de monotonie slechts werd doorbroken door monomane buurmannen met gierende vlakschuurmachines die ploegendiensten draaiden. Ach, laten we eufemistisch zeggen dat ik een ‘dipje’ had.

En zie, vandaag deed mijn interne macroröntgenfluorescentiescanner het ineens weer! Vraag me niet hoe het kan. Die gisteren onzichtbare roos stond daar te prijken in zijn zoveelste paarstint en ik voelde mij het bevoorrechte middelpunt van een rijke, wondere wereld. Alleen internet deed het nog niet – een kleinigheidje, maar Ziggo volente kan ik dit straks met jullie delen. Dan is mijn dag helemaal goed.