Dubbele nachtmerrie: ik sta op een theaterpodium om een Shaffy-klassieker te vertolken. Die gast kan niet zingen, weet het publiek al na twee noten. Het ‘Zing, vecht…’ komt onbehouwen mijn strot uit.
En dan laat ook de tekstvastheid me nog in de steek. ‘Zing, vecht… ????’ Huil, lach? Werk, lach? Lach, kreun? ?!?!? En BEWONDER!!!
Vandaag belandden de huisdichteres en ik op een bankje in de Kennemerduinen waarop de bewuste regel stond geciteerd. Beschikte de goede Ramses (niet altijd compos mentis tijdens optredens) over een handig ezelsbruggetje voor die zeven werkwoorden, in de goede volgorde?
We zochten ernaar. ZVHBLW en Bewonder? Alfabetisch zit er niks in. Metrisch zes keer één lettergreep. De volgorde van de klinkers (i-e-ui-i-a-e) helpt niet. De huisdichteres zag iets met symmetrie rond ‘bid’, maar mij zou het niet helpen. Een bijpassend verhaaltje bedenken? Iets als ‘mijn broer zingt zo slecht dat ik met hem wil vechten en dan huilt hij, waarna ik bid dat…??? Thuis bedenk ik Zwanen Vliegen Hoog Boven Laag Water.
Maar dan nog zou ik mezelf met een beetje plankenkoorts niet vertrouwen. In mijn nachtmerrie worstel ik door, met de moed der wanhoop:
Zing… vecht… huil… bluf… lach… wacht… en bewonder/
Zucht… vecht… hoop… bid… lucht… wind… en bewonder/
Zink… vlucht… help… zit… lig… zwerk… en bewonder/
Zuip… vocht… hink… bid… loer… wenk… en bedonder.
Pfff! En dan moeten degenen ‘met de dichtbeslagen ramen’ en ‘de schuilhoek achter glas’ nog komen…
P.S. Voor meer geheugenproblemen zie Zomer in Zeeland , de oorwurm van Saskia en Serge.
Wat de volgorde enigszins logisch maakt, is dat je bij de eerste zes woorden afwisselend niet en wel je lippen naar elkaar toe moet brengen om de eerste letter uit te spreken. Probeer maar. Zing ( niet), Vecht (wel), Huil (niet), Bid (wel), Lach (niet), Werk (wel) en Bewonder (wel).
En doe vooral alles niet zonder ons. Ik heb het altijd een vreselijk lied gevonden.