Ga naar de inhoud

Vlootschouw

De wereld is complex en de mensen zijn simpel. Zal ik mijn indrukken van gisteren zo samenvatten?

Bij alle artikelen die ik lees over de coronacrisis, ben ik verbaasd over de manier waarop (door mij onvoorzien) de dingen in elkaar grijpen. De kranten brengen dagelijks portretten van gedupeerden, al is het een beetje persen inmiddels, na de gefrustreerde kappers, kasteleins en spierbonken. NRC had vrijdag de schippers van historische zeilschepen (die aan wal blijven), sekswerkers (het oudste contactberoep) en spionnen. Het schaduwen van staatsvijandige elementen door lege winkelstraten is lastiger nu, evenals het onopvallend aanpappen met nuttige contacten (op anderhalve meter afstand).

De sierkwekers hebben het ook zwaar te verduren. Bij mijn fietstocht naar Woerden (voor mij het leukste van de afgelopen twee maanden) vergaapte ik me aan de kassen bij Aalsmeer. Half gefascineerd, half geschokt door de omvang van deze Glazen Stad en het zelfs nu drukke verkeer in het gebied.

 

85% van de geveilde bloemen wordt geëxporteerd (soms eerst geïmporteerd, uit Afrika)- via Schiphol natuurlijk. Normaliter sta je er niet bij stil als je bij de kiosk je boeketje ophaalt voor Moederdag (‘mamadag’ hoor ik net iemand zeggen door het open raam). Ik behoor niet tot degenen die likkebaarden bij het idee van de totale ineenstorting van de ‘oude economie’ maar toen ik daar stond kwam het me voor als een onhoudbaar, dolgedraaid systeem.

En dan die simpele mensen nog.

Gisteren wandelden de huisdichteres en ik langs het Spaarne – of wat ervan zichtbaar was. Ben ik de enige Nederlander zonder boot? Het was komisch om te zien af en toe. Sloepen, zeewaardige jachten, rubber opblaasboten, kano’s, vletten, vlotten en allerhande pieremachochels… Alleen onderzeeboten zag ik niet. En het pontje bij Schalkwijk rustte nog. Maar verder was het Spaarne een groot drijvend terras.

Zie de mensen dobberen in hun zelfmedelijden, zou je boosaardig kunnen zeggen en ja, soms had ik de aanvechting op te treden als water-BOA en gevaarlijk vrolijke opvarenden eraan te herinneren dat het virus… Tegelijkertijd was dat massale gretige genieten ook wel weer… uh… aanstekelijk.


 

 

5 reacties op “Vlootschouw”

  1. Het feit dat je geen onderzeeboten zag, wil niet zeggen dat ze er niet waren. Ze zijn er wel degelijk, vol complotdenkers c.s.

  2. Wij hadden het simpele genoegen om een rondje Amsterdam te varen…’t IJ, Oude Schans en Amstel. Het was een dubbel genoegen omdat we vrijwel de enige waren. Heerlijk

  3. Ja dat alle steden met een gracht in een jachthaven zijn veranderd, met veel afgeragde bootjes die 98% van de tijd ongebruikt liggen. ‘Gun je het die mensen niet?’, vraag ik na zelfonderzoek. ‘Alleen de beschaafdsten’, repliceer ik dan, dan blijft er weinig over. In het kader van een dolce far niente kan ik het verdragen; het hoofdstedelijke water als gratis festivalterrein, zonder dat Stutterheim(toch al zo zwaar getroffen)er aan verdient: driewerf nee!!!

  4. Was er niet een vaarverbod in Amsterdam? Dat zou de afwezigheid van de bootjes kunnen verklaren.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *