Nieuw leven

Bij het uitmesten van een hamsterhok / voorraadkast uitte de huisdichteres iets wat het midden hield tussen een gesmoorde verwensing, het geluid van een mishandelde zingende zaag en een kreet van afschuw, pijn, paniek, verontwaardiging. Ja, daar dus precies het midden van!

Aansluitend naderde ze mij met een geheven, in plastic verpakt stokbrood; ik dook ineen – indachtig het spreekwoord ‘wie een hond wil slaan, vindt licht een stokbrood’ – maar haar ongenoegen gold niet mij maar Albert van de bekende familie Heijn, leverancier van ROBUUST (bio, vloergebakken, met desem bereid). Houdbaar tot 12 juli 2020.

Het brood was het slachtoffer van een virulente schimmeluitbraak. Terug naar de winkel, op onze hoogste poten, was mijn eerste impuls en daar op de hoogste, net niet ultrasone toon eisen dat ze dat brood voortaan niet meer op de vloer bakken. Of tenminste die vloer eerst schoonvegen. En na verkregen genoegdoening huiswaarts met de gebeurde €1,79, een nieuw stokbrood of een voucher.

Anderzijds (data-analysten weten dat dit een stokbroodje stokpaardje stopwoordje van de RaDa-reda is) ben ik ook wel weer benieuwd hoe het jonge leven in de plastic couveuse zich zal ontwikkelen. Lentegroene schimmels hebben we al, en donkergroene. Een paar oranje en paarse zouden zeker niet misstaan. Met een beetje geluk… Zouden de schimmels zo’n hele ROBUUST tot de laatste kruimel oppeuzelen? Of dreigt er een gevaar voor de volksgezondheid? Kan er gasvorming optreden en dat na de explosie blijkt dat – primeur! – Covid19 zich niet alleen via nertsen maar ook via stokbroden van AH verspreidt?

12 juli… Ik kan het nog zeven weken aanzien en dan alsnog de aankoopsom terugvragen. Als ik boven dat brood een webcam ophang kan ik iedere week de hoogtepunten hier vertonen. Beter dan Duits voetbal in een leeg stadion, toch?