Een 0.0% kroegentocht door 023, aanvang 12.00 uur, om het einde van de drooglegging gade te slaan.
We begonnen aan de Nassaulaan, bij café De Doorzetter. Op het terras zaten al twee rondborstige kerels achter hun biertje – wie had anders verwacht? Een vrouw arriveerde met een enorme bos bloemen en iemand anders had hetzelfde idee gehad, die werden al uitgepakt. Het was een intiem moment, het voelde ongepast om er een foto van te maken.
We maakten een slinger terug naar het station. Veel bedrijvigheid bij het Wachtlokaal, die zitten daar ideaal terraswise. Bij De Lange Heer waren bijna alle tafels buiten al bezet. En hoera ach, wat sneu… Bij Brasserie Paris (hoek Parklaan) waren ze ook weer open, maar dat is een verhaal apart. De vaste klanten profiteerden hoe dan ook dankbaar van de ‘blessuretijd’, stelde ik vast.
Op de Grote Markt stonden dranghekken om de terrassen. Wel mensen, weinig sfeer. Eveneens dranghekken op de Botermarkt, waar het al bijna vol zat (het ‘nieuwe vol’).
Het gaf een beetje een dierentuin-effect – de terrastijger als bezienswaardigheid. Ah… gelukkig, de maandagse ‘herenclub’ van Dries Havermans en consorten was weer bijeen. Zo’n acht man sterk. Als van een ‘club’ tenminste nog sprake is als de leden zich aan de voorgeschreven afstand houden. Elkaar amicaal op de schouder kloppen of vriendschappelijk in de buik porren is er zonder hulpstukken en extensies niet bij. Vertrouwelijk smoezen en konkelefoezen valt in zo’n door het RIVM goedgekeurde opstelling ook niet mee.
Via de Vijfhoek en de Westergracht kwamen we uit bij café Spoorloos, waar nog druk werd getimmerd en geschaafd aan houten banken voor langs het trottoir. Beroerde planning – die hadden toch wel af mogen zijn nu, dan hadden we ons rondje met een Pinkster-biertje kunnen besluiten. Nu kwamen we ongelaafd thuis. Ach, dat hebben we vaker meegemaakt de voorbije maanden. Laten we onszelf wijsmaken dat het de goede kant op gaat.
