Ga naar de inhoud

Over Wijk en Amity

De Dorpsraad van Wijk aan Zee foetert op de GGD Kennemerland, die treuzelt met het uitbrengen van een al in januari vrijwel afgerond gezondheidsonderzoek, dat duidelijk moet maken hoe schadelijk de uitbraaksels van Tata Steel zijn voor omwonenden. Een onderzoek uit 2007, toen het nog géén grafiet regende, kwam uit op 22% meer kankergevallen in de regio IJmond. De GGD ontkent de openbaarmaking te traineren (en beroept zich op tegenwerking door een bekend virus). [Zie HD 6 juni]

De RaDa-reda, ooit erkend fan van de spectaculaire smokescapes boven IJmuiden, kan zich het ongeduld in Wijk aan Zee voorstellen. Bij noordenwind is het Tata-aroma ook hier met mijn eigen rookmelder/ neus te ruiken. Geen verwarring met acacia’s en lindebloesem mogelijk! En tijdens de stilste, schoonste, blauwste dagen van de lockdown zagen wij vanaf het strand bij Zandvoort bij de pier een bruinige smurrie kilometers ver boven zee slierten. Een reservaat van viezigheid. Het was een schokkende aanblik.

De stationnaire Tata-smog, gezien vanuit Zandvoort

Er zijn talloze precedenten van bewoners die het opnemen tegen grote bedrijven, maar nog nooit heb ik zo’n verhaal zo meeslepend, gevoelig en zorgvuldig opgetekend gezien als in Amity and Prosperity van Eliza Griswold. De hoofdpersonen zijn kleine boeren in een arme voormalige mijnstreek in Pennsylvania, waar veel landbezitters zich uitleveren aan fracking-gigant Range Resources, die gouden bergen belooft in ruil voor een exploitatievergunning. Een van hen is Stacey Harney, wier leven spoedig daarna in een hel verandert. Bij haar voortdurend zieke zoon wordt uiteindelijk arsenicumvergiftiging vastgesteld; waarschijnlijk is het gif afkomstig van het nabije, hoger gelegen wingebied, waar reservoirs zijn aangelegd voor mijnafval en flowback, de chemische vloeistof die onder hoge druk in schalie wordt gespoten en soms terugstroomt naar boven. Stacey krijgt ander water (uit een water buffalo), maar ook daarna houdt het hele gezin allerlei klachten, zoals spontane bloedneuzen, keelpijn, maagkramp, enz. Ik ben nu halverwege het boek, als ze vanwege dagenlang aanhoudende, waarschijnlijk toxische stank uit hun woning zijn gevlucht.

Stacey vindt bondgenoten in de strijd, maar vindt anderen tegenover zich. Range Resources zorgt voor een herstel van de werkgelegenheid; anderen zien de inkomsten uit de ‘leases’ als een reddingsboei en nemen stof, stank en vervuiling voor lief. De zorgverzekering moet betaald, of de verslavende pijnstillers. En tussen de plaatselijke tegenstanders en ‘fractivists’ uit de grote stad gaapt een kloof. Die slaan de handen niet snel ineen. De verantwoordelijke inspectiedienst, de DEP (Department of Environmental Protection) staat in de volksmond bekend als Don’t Expect Protection of Department of Energy Production. Hun ambtenaren en de lokale bestuurders zijn doorgaans geen partij voor de kapitaalkrachtige frackers.

De wereld is groter dan een yogamat en voor wie iets van de complexiteit van het huidige Amerika wil begrijpen is dit fascinerende boek een aanrader.

Voor wie Eliza Griswold (ook dichteres!) eerst wil zien en dan pas lezen is hier een link:https://www.youtube.com/watch?v=QNh7Z6Svz7I 

Of klik hier voor een recensie in the Nation


 

1 reactie op “Over Wijk en Amity”

  1. Amerika complex? Te veel eer, dunkt mij. (Wat dunkt u ? zou Dries H gezegd kunnen hebben).
    Dat boek…zal niet vertaald zijn, jammer. Goed stuk!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *