De oppa-sopa’s pikken het niet langer en zij krijgen vandaag hun spreekbuis in Martin Kroon, opper-oppa-sopa en oud-jurist. ‘Paranoia 1,5 meter lijkt wel DDR’ staat boven het interview in HD, waarin de krasse 73-jarige zijn gal spuugt in een kano.
Nou ja, hij wordt al peddelend afgebeeld; waar hij al die gal laat weet ik niet, wel dat het meer dan een gezinsfles is. Geen woord over het droeve lot van de oppa-soma’s, het gaat hem louter om de oppa-sopa’s, een soort die afgaand op zijn bitter relaas voor driekwart bestaat uit onderbuik (of geldt dat alleen voor deze zeldzame ondersoort, de kano-oppa-sopa?). Hij gáát zijn kleinkinderen knuffelen binnenkort, virus of geen virus, en dat zouden er meer moeten doen. Niet alleen de kano-oppa-sopa’s maar ook de afgetrainde looppas-oppa-sopa’s, de rijke Zuidas-oppa-sopa’s, belcanto zingende opera-oppa-sopa’s, de sniffende maar niet zieke coca-oppa-sopa’s, de mysterieuze doka-oppa-sopa’s, de plakkerige nougat-oppa-sopa’s en de ongeremde soa-oppa-sopa’s. Me dunkt, als alle Oppa-Sopa’s een front vormen en in gesloten formatie naar het Malieveld kanoën, als een Amazone-stam op oorlogspad, staan ze sterk. Alleen, hoe moet het met de kleinkids? Gaan die mee, of kunnen de opa’s het zo organiseren dat de oma’s die dag oppassen?
Pfff, de RaDa-reda wil dit weekend niks meer lezen over mensen die uitleggen dat van alles en nog wat ‘niet meer uit te leggen is’.
En verwijt zichzelf naïviteit. Want ergens – was het rond eind maart? Is er een dashboard voor?- leek Nederland in volmaakte harmonie. We hadden een gemeenschappelijke vijand en lééfden daar naar. Hoestten in ellebogen, bleven thuis tenzij het niet anders kon en volgden dan gewetensvol de pijlen. Onderwierpen ons zonder morren en knorren aan verordeningen en protocollen. Brachten offers. Alles om de gemeenschappelijke vijand te verslaan.
Ergens was er zelfs een moment dat ik mijzelf had wijsgemaakt dat de mensen (voor het eerst in 40.000 jaar) redelijk waren. Inlevend, onzelfzuchtig, gedisciplineerd, stilteminnend, verantwoordelijk, deugdzaam, weldenkend, nobel en geneigd tot al het goede. Even voelde het echt zo. Maar maakt u zich geen zorgen. Ik ben weer genezen.
Geniaal vooral dat laatste stukje…kun je het samenvatten zodat het op een huisgemaakt tegeltje past, of kan ik je nomineren voor de Tegel?
Dank je Marius.
Mijn zoon heeft vandaag mijn laptop durven aanraken – mij snel helpend weer wat krasser en meer van deze tijd te worden – het is EEN begin, en ik heb 3 uur in de keuken gestaan om eten te koken voor hem en zijn gezin. Mij aanraken durven ze nog niet, maar mijn eten eten ze al wel …
@René: de RaDa-tegeltjeslijn… ook zo’n project dat ik heb laten versloffen: https://www.dagklad.nl/2016/04/04/viltjeswijsheid2/
@Julia: Iemands eten eten is voor sommigen zelfs in gewone tijden al heel wat (heb ik uit de allerhoogste kringen – denk keizers en pausen). Dus tel je zegeningen!
Echt geniaal, geen enkel argument gehoord of weerlegd.
Van dit kotskind ga ik de luier niet verschonen!
@ Martin Kroon: wat leuk dat je het RaDa leest! En verder niet getreurd, naar schatting 12 miljoen Nederlanders zijn het roerend met je eens.