Ga naar de inhoud

Te vroeg gestopt?

Een jaar geleden stopte ik na meer dan veertig jaar als leraar Engels. Ik was toen nog tien maanden van de officiële pensioenleeftijd verwijderd. Ik was er destijds (hoewel niet ontgoocheld of uitgeblust) vrij zeker van dat het het juiste moment was om een punt achter mijn loopbaan te zetten.

Wat ik toen nog niet wist, was dat ik mezelf daarmee een onbevredigend en roemloos einde heb bespaard. Die laatste corona-maanden zouden een ware beproeving zijn geweest. Geklungel en frustratie met Zoom of Teams en ander online-getob. Met tegenzin inloggen voor doodgeboren lessen; na stroef overleg met collega’s vreugdeloze werkschema’s opzetten, met obligate opdrachten en toetsen die allemaal beoordeeld moeten worden; proberen de moed en de sfeer erin te houden, terwijl je bij je leerlingen zodra de nieuwigheid eraf is de laatste vonkjes enthousiasme ziet doven. Hulde, hulde, hulde voor al die collega’s die zich door dit jaar heen hebben geslagen, vast en zeker met meer animo en plichtsgetrouwheid dan ik ooit had kunnen opbrengen.

Gisteren kreeg ik een app-je van een vijfdeklasser van vorig jaar: ‘Vanmiddag om 13 uur is de diploma-uitreiking. In het Telstar-stadion. Komt u nog? Dat had u beloofd.’ Ik had het beloofd, ja, in andere tijden. Toen ik me excuseerde, liet ze weten dat er een livestream was (er mochten maar honderd mensen bij).

Ik heb wel zitten kijken naar die vreemde openluchtceremonie, vanuit een vast camerastandpunt gefilmd – zonder close-ups. Een beetje weemoedig werd ik ervan – aan veel geslaagden bewaar ik leuke herinneringen. En een jaar geleden stond ik daar zelf nog in het gelid met de collega’s: strak in het pak, een tikje nerveus voor het parmantige, complimenteuze toespraakje voor de kandidaat. Het ontroerde me hoe iedereen op zijn eigen manier zijn best deed om goed voor de dag te komen, voor de leerlingen, voor de school. Ondanks alles. En ik vermoed dat er nog nooit zo naar vakantie is gehunkerd als dit jaar.


 

6 reacties op “Te vroeg gestopt?”

  1. Paula Hulsbosch

    Inderdaad, snakkend naar vakantie en rust, off-line, en ja, het was n goede beslissing van je !!
    Fijne zomer!!
    Paula

  2. Toevallig zit en zat ik zelf, ook in de corona-periode, met mijn neus op de activiteiten van een lerares Frans, te weten mijn eigen vrouw.
    Die geeft les op een VMBO, aan eerste en tweede klassen.
    Ja, ik wist voorheen ook niet, maar in ‘VMBO t-stroom ‘ is Frans in de eerste twee jaar nog een verplicht vak.

    Pre-corona was het lesgeven aan met name de tweede klassen een rampzalige aangelegenheid. Nauwelijks motivatie bij de leerlingen en veel tijdverlies door onrust in de klas.
    Tijdens de lockdown werd noodgedwongen overgeschakeld op onderwijs via internet, inderdaad met veel Teams, maar ook met relatief veel één-op-één, mond-op-mond beademing. Eén en ander wèl ten koste van veel meer uren dan mijn vrouw gewend was te maken, maar het waren bijzondere tijden, dus als docent ga je niet direct daarover piepen.

    Mijn vrouw heeft haar leerlingen gek genoeg veel beter leren kennen dan met klassikaal ‘live’ onderwijs mogelijk was geweest. En ze heeft ze ook beter kunnen bedienen. Met vijfentwintig leerlingen daadwerkelijk in de klas zie en hoor je vooral de onruststokers, die in de praktijk vaak de helft van de beschikbare lestijd opsouperen met hun gedonderjaag.
    Met het digitale onderwijs was er eindelijk gelegenheid om de leerlingen die wèl wat wilden leren, maar daar nauwelijks aan toe kwamen door de onrust en afleiding in de klas, tòch iets bij te brengen.
    Nu de school weer is gaan draaien met halve klassen, blijkt de band tussen lerares en leerlingen in veel gevallen te zijn verstevigd en verbeterd. De leerlingen hebben iets van persoonlijke aandacht ervaren, wat zich terugbetaalt in een andere houding dan voorheen het geval was. Achteraf gezien lijkt het er ook op dat ze eerder méér dan minder stof hebben verwerkt dan klassikaal in de normale situatie mogelijk was geweest.

    Mijn vrouw vindt dat de lockdown, zeker in haar specifieke geval, een blessing in disguise was.

    Het kan verkeren..

  3. Marius (RaDa-reda)

    @Hans Valk: Interessant! Aan die individuele contacten had ik niet gedacht. Ik heb er verder met mijn oud-collega’s niet over gesproken, wie weet zijn er meer positieve ervaringen. Maar bij mijn ‘stijl’ (en computer skills) zou het online lesgeven niet passen.

  4. victor in 't veld

    Genieter er van mr. Jaspers! Ik wens u heel veel geluk en plezier toe, en een hele fijne zomer!!

    ~Mvg, Victor 😉

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *