Ga naar de inhoud

Blinde vlekken

Deze week was ik tien minuten op vakantie in eigen stad. Ik moest iets ophalen in de thuiszorgwinkel in de Amsterdamstraat, bij de Amsterdamse Poort. Er waren drie wachtenden. De vrouw die geholpen werd, zocht een hometrainer en liet zich uit-en-ter-na voorlichten over… waarover níet? Van het materiaal van de stuurgrepen tot de kwaliteit van de riempjes van de toeclips. Het duurde en duurde.

“Kan er ook een aanhangwagentje achter?” wilde ik me ermee bemoeien. “Heeft u een bidon, een helm én een legging in dezelfde kleur als het frame?” In plaats daarvan liep ik terug de winkelstraat in. Ik kocht een gevulde koek bij de bakker en peuzelde die op op het bankje voor de zaak.

Kwam het doordat ik de laatste maanden zo weinig van huis ben geweest? Mijn zintuigen deden zich tegoed, zogen zich vol, alsof ze iets in te halen hadden. Het klinkt vreemd om de Amsterdamse Buurt ‘exotisch’ te noemen, maar zo voelde het. Alsof ik voor het eerst van mijn leven in Ulan Bator was, of Novosibirsk. Het straatbeeld was prettig gemêleerd en (het kon ieder moment gaan regenen) de mensen hadden het te druk met zichzelf om op mij en mijn koek te letten. Ze moesten naar de Zeeman of naar Happy Pizza of de Prijsmepper. Ze joelden net even harder naar elkaar dan ik gewend was, praatten platter en de scootertjes knetterden met ongeremd enthousiasme.

Ik (bedenker van de klassieker Delftwijk Meerwijk) verbeeld me altijd dat ik de stad beter dan gemiddeld ken. Maar dit was een blinde vlek en dat zette me aan het denken. In hoeveel verschillende buurten zou de gemiddelde Haarlemmer komen? ‘Komen’ in de zin van er weleens een halfuurtje doorbrengen, of er op zijn gemak doorheen slenteren (doorheen fietsen telt niet). Niet meer dan zes, vermoed ik.

Terug in mijn eigen territorium ging ik naar de Groene Winkel. De vrouw voor mij keek uiterst zorgelijk. “Deze kokosolie, is dat wel koude persing? Ik zie het niet op het etiket.” Jammer dat het geen lauwe of hete persing was, dan had ik haar graag doorverwezen naar de Prijsmepper.

 

Het Spaarne vanaf de Oerkap


 

4 reacties op “Blinde vlekken”

  1. Julia Henneman

    Weten jullie wel, dat de meest fantastische VISwinkel van Nederland in onze Haarlemse Amsterdamse buurt te vinden is ? TARIK . Tarik roostert en grillt ook ter plekke wat je aanwijst. Heel betaalbaar en het is er altijd STIL. Dwz. de clientièle zwijgt , terwijl hij bezig is. Diep onder de indruk van zijn vakmanschap. En dan thuis in stilte peuzelen natuurlijk.
    En dan van binnen jubelen.

  2. Inderdaad Julia, dat is een topper! Hij maakt ook de meest verrukkelijke visschotels en die aten we dan gewoon met zijn tweeën op, hmmm

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *