Die zo enthousiast tokkelende regen van vannacht bleek vanochtend een bres in onze verdediging te hebben gevonden bij het dakraam; daar lag een plasje. Ook kwam uit de doucheafvoer een putlucht. Lekker dan!
Voortvarend zette ik de uitschuifladder klaar tegen de dakgoot, maar eerst trok ik mijn lieslaarzen aan, zette een duikbril op, schroefde het rooster los en daalde behendig af in het riool, met ontstopper, priem, zuurstoftank en zaklantaarn. De eerste meters stuitte ik enkel op haarballen zo groot als ratten (of wáren het ratten?), maar geen blokkades. Dieper moest ik, dieper…
Nee. Het ging anders. We hoopten dat de lekkage langs natuurlijke weg zou helen en dat de stank zou vertrekken langs sympathieke of onsympathieke weg. Op naar de duinen! De lucht was heerlijk fris (of leek dat maar zo vergeleken bij onze doucheruimte?) en in de duinen zijn het de Gele Weken. Alle gele bloemen in de aanbieding: bezemkruiskruid, boerenwormkruid, wilde rucola ook. Trouwe RaDa-lezers weten dat ik dat als dysbotanicus niet van mezelf heb (maar van boswachter Leo in dit geval). Ach wat, we hadden een heerlijke wandeling. Er waren ook paarse plantjes, witte, een schaapskudde, veel gelukkige Duitsers bij Parnassia, een solitaire Hooglander soezend onder de struiken en bij het Vogelmeer aalscholvers en zwaluwen. Leve onze achtertuin!
