Ga naar de inhoud

Memo aan mijzelf

Vandaag liepen we door de Kennemerduinen, hopend een bunzing te zien. Of desnoods te ruiken. Vrienden hadden een hele bunzingfamilie gezien bij een meertje, achter een vogelgluurmuur.

We kwamen H. tegen, in hardlooptenue. Had hij weleens een bunzing gezien tijdens zijn rondje? Jazeker! Op een heel andere plek. Iedereen struikelt daar over de bunzings en wij… Door de kijkgaten zagen we alleen een solitaire stier. Geen misselijk exemplaar trouwens.

 

 

 

 

Ik moet de categorieën van het RaDa nodig eens bijwerken, vertrouwde ik de huisdichteres toe. De Kennemerduinen verdienen een eigen categorie. En Middenduin. En misschien ook een categorie Onverrichte Goede Voornemens. Of Ongeziene Marterachtigen. Malle Strapatsen, Halsbrekende Toeren een Domme Streken. De categorie Stukjes die ik alleen zelf leuk vind, de categorieën Haarlem op zijn smalst / malst / valst. Mijn Instanties begrijpen mij niet (over bureaucratie en regels). Pensi-oenigheden. Eenvoudige Mislukte Reparaties in Huis. Onmin (over aanvaringen met de medemens). Stukjes voor het slapen gaan. Jullie horen van me!

 

Op één oor liggen: voor de een makkelijker dan voor de ander. Maar deze Hooglander doet het verdienstelijk (en ja, hij had twee hoorns)


 

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *