Ga naar de inhoud

Plus een

Ooit had ik een bril met sterkte min-1 [opdracht: bedenk zelf een nóg slomere openingszin, die iedere latente nieuwsgierigheid bij de lezer meedogenloos aborteert]. Met die bril werd ik volgens Pearle geacht de omgeving op ideale scherpte te zien, maar ik hield mijn twijfels. Te veel detail! Landschappen vond ik mooier in hun vertrouwde, impressionistische wazigheid.

En suboptimaal gezichtsvermogen maakt het leven ook spannender. In het gras bij de Schotersingel lag zojuist een opgedregde fiets en even verderop kroop door het gras een vervaarlijke zwarte krab, die voldeed aan het daderprofiel van het monster dat de berijder met zijn klauwen had overmeesterd en meegesleurd naar zijn onderwatergrot.

Een lege tas, bij nadere inspectie

Tegenwoordig heb ik ‘s avonds een leesbril nodig met sterkte +1. ‘s Ochtends lees ik de krant nog blootsoogs, zoals net op het terras van Cleeff. Ik kreeg een antiekerig lepeltje bij de koffie en was direct enthousiast. Wat leuk, de naburige Heilig Hart Kerk!

 

‘Hebben jullie veel van die lepeltjes?’ viel ik de serveerster lastig. Ze keek verrast, bestudeerde het en… ahum… ‘Het is de Ridderzaal. Het Binnenhof.’ Kijk, daar stond het! Klaarblijkelijk. Nou ja, helemaal stom was mijn vergissing niet. Er zijn overeenkomsten.

 

En verschillen (het linkertorentje van de theelepel heeft een afwijking naar rechts)

 

De Haagse theelepel is voor €3 te verkrijgen op Marktplaats. De zoekterm ‘Heilig Hart Kerk, theelepel’ leverde niets op. De zilveren theelepel… We hebben het hier over een vergane wereld (souvenirlepeltjes, oudtantes, zilverpoets, er is een setje lepeltjes met de twaalf apostelen, enz), die ik links laat liggen. Let us not go there. Liever ga ik in verband met de hitte op zoek naar een leegstaande onderwatergrot.


 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *