Ga naar de inhoud

Pipistrellus Bavoicus

Grote opwinding op de redactie van dit bavocentristisch weblog toen ik de wetenschapsbijlage van NRC opsloeg en daar een artikel zag over de vleermuizen in onze bloedeigen Grote Kerk. 

Diezelfde vleermuizen die je bij de eerste klanken van een concert van hun domicilie bij het Müller-orgel vandaan ziet vluchten, ruw gestoord in hun gesoes. Pipistrellus pipistrellus heet de soort, oftewel de gewone dwergvleermuis en helaas is de aanleiding voor het artikel droevig. Jaarlijks worden er door de kosters tientallen exemplaren dood gevonden (dit jaar al 160); die beestjes zijn uitgemergeld en het vermoeden bestaat dat ze er niet in slaagden een exit-strategie te ontwikkelen. Door restauratie en isolatie worden steeds meer kieren en gaten in het gebouw gedicht; uit camerabeelden is gebleken dat een deel van de populatie (jonge, onervaren diertjes) ‘s nachts verloren rondfladdert en niet naar buiten gaat om zich te voeden.

Een vrijwilliger, Bas van Vlijmen, vertelt hoe hij verzwakte vleermuizen een prakje toedient van kattenvoer en Olvarit babyvoeding (appel-banaan). Heerlijk, toch? (Zulke mensen, niet dat prakje!)

Er wordt nu bezien hoe de Bavo-vleermuizen te helpen. Soms maken ze al dankbaar gebruik van een kapot ruitje, maar dat is geen structurele oplossing. Er blijkt zoiets te bestaan als een vleermuissluis (die vogels tegenhoudt en pipistrelli doorlaat). Een alternatief is de ‘batlure’, een geluidstrilling die de vleermuizen naar een geschikter winterverblijf kan lokken – bijvoorbeeld een zijbeuk van de Bavo, waar dan vleermuiskasten geplaatst zouden kunnen worden.

Dus er wordt aan gewerkt en dat is het goede nieuws. Hier thuis had een groot insect kans gezien binnen te dringen ondanks horren en andere horden. Het nam (echt waar!) plaats op de Great Tales of Hor-ror van H.P. Lovecraft en bleef daar stuurs zitten kijken. tot het door mij vakkundig werd geplet met een krant. Nee, niet. De huisdichteres smiespelde wat en overreedde het beest om in een plastic bekertje te kruipen. Terug naar de natuur!

Bij een wandeling bij het Amsterdamse Bos zagen we gisteren een mooie vlinder. En als je door je oogharen kijkt, kan hij ook voor een Bengaalse tijger doorgaan.

Dezelfde (!) maar dan het buitenaanzicht


 

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *