Je eigen land, Nederland in dit geval… Liefst ben je er (ondanks alles) toch een beetje trots op. Dat er af en toe eens iets in de soep loopt (milieuverloedering, coronageklungel, woningnood, bodemdaling, polarisatie van de samenleving, witwasschandalen, ontlezing, bankfraude en motregen), soit… dat hoor je als goede vaderlander op de koop toe te nemen. Overal is wel wat, sommigen hebben altijd wat te zaniken en zeuren. Niet doen, zo praat je elkaar de put in…
Hoewel? Vanochtend las ik in NRC (was het Floor Rusman? Ja!) dat geforceerd optimisme en gespeelde monterheid niet goed zijn voor de psyche. En dat Fransen een andere klaagcultuur hebben dan wij. Daar is foeteren tot een ware kunst verheven. Een bedreven ‘râleur’ (mopperkont) kan zich een zekere status en populariteit bij elkaar klagen en jeremiëren, vergelijkbaar met die van cabaretiers hier. Dus daar gaat ie…
Vorige week verzond de huisdichteres een verjaarskaart aan mijn neef in Zwitserland. De kaart was gefrankeerd voor €3, de twee zegels (priority) toonden een weidekoe en een windmolen. Vooruit, een beetje chauvinisme en nostalgie, daar mogen we best mee geuren in het buitenland. Alleen heeft die hele kaart dat buitenland nooit bereikt. Vandaag kwam hij terug, met een PostNL-sticker, die hem van onbestelbaarheid betichtte. Wat een zeperd. We inspecteerden de adressering. Straat, nummer, postcode en gemeente klopten. Het zou toch niet zijn doordat we hadden verzuimd ‘Zwitserland’ te vermelden? In plaats daarvan stond ‘Bern’.
Ostermundigen ligt tegen Bern aangeplakt. Maar die kaart is de Nederlandse grens nooit gepasseerd. Het raderwerk liep in Amsterdam vast. Bern????? Die geniale PostNL-detectives hadden blijkbaar niet het benul, de fut of het plichtsbesef om een atlas te raadplegen, het lief aan Google te vragen, of een willekeurige passant aan te klampen. ‘Bern’, weet u waar dat ligt toevallig? Wij zijn radeloos hier op de afdeling. Het klinkt ergens wel bekend…
Pech… Gewoon retour afzender dan maar? De kaart die wij terugkregen was zijn ongereptheid kwijt.
Bezoedeld en klam lag ie op de mat. Eén zijde was opengereten, de hoeken gerafeld, alsof hij tijdens een hoosbui op een nat spooremplacement bij Muiderpoort een drieste ontsnappingspoging had gedaan en door vijf geüniformeerden met buitensporig geweld was gearresteerd, in een kerker geflikkerd en door uitgehongerde postratten was aangevreten. Onherstelbaar retour.
Maar dat zal wel niet, van die achtervolging. Heeft PostNL nog geüniformeerden in dienst? Met een vouw in de broek? En zo ja, zouden die een poot hebben uitgestoken bij wegwaaiende post? Brieven en kaarten, als je erbij stilstaat is het allemaal omslachtig gedoe, zeker als je ze moet bezorgen. Het is een publiek geheim: PostNL heeft niks meer met brieven. Het is veel lucratiever flexwerkers door voetgangersgebieden te laten rondscheuren met oversized kartonnen dozen.
En dat Nederland… Toon mij de postbestellers in een land en ik zeg u hoe het is gesteld met de publieke moraal, de dienstverlening en de opvoeding. Waar zijn wij eigenlijk nog wel goed in? Zelfs klagen doen we lomp, humorloos, binnensmonds en ongeïnspireerd. Als ik nog even klagen mag…
Haha. Ik moest direct denken aan het beroep van een van de hoofdpersonen uit het boek Roest (de titel slaat op treinrails) van de Poolse schrijver Jakub Malecki. Deze Szymon had – in plaats van te studeren in de provinciehoofdstad Wroclaw – een baantje als onderzoeker van onbestelbare post. Meestal ging de post de prullenbak in maar plots ontdekte hij … (lees zelf maar).
@Adrie: Ja, heb ik gelezen (met post van zijn wanhopige vriend ertussen). Mooi boek
In eerste instantie dacht ik aan die hand in eigen boezem maar toen realiseerde ik mij: in mijn wezen ben ik dus eigenlijk een Fransoos.
@Cees: van mij mogen alle Fransozen uit de kast komen, zolang ze maar LEUK mopperen.
Geadresseerde: Raarlems Dagklad t.a.v. de heer M. Jaspers
Adres: ‘ergens bij dat water’
Waar: ‘nou ja, je weet wel. In de buurt van die brug’
Wazzèggú? ‘ja, bij die boom toch? die boom met dat kabouterdeurtje… maar dan aan de overkant links’
(we heten niet allemáál #PostbodePaul, die dit moeiteloos zou vinden!) 💌📮
Marius, ter verdediging van Tante Pos: Bern is ook een plaats in Nederland. Ostermundigen is daar onbekend.
@Naarten Brock: dat klinkt als een volkomen overbodig en zelfs hinderlijk plaatsje (ik zit nog in de foetermodus, merk je wel)