Voor wie het niet weet, ik had een elektrische koffiemolen met kuren en in een opwelling (ik heb ook zo mijn kuren) bestelde ik een handkoffiemolen. Dat zou ‘m leren!
Had ik te veel Ot en Sien gelezen? Ik stelde me zo voor hoe ik de dag zou beginnen met dat molentje knus spinnend op schoot, terwijl ik vredig en ontspannen zwengelde. Op goede dagen een koffiegerelateerd liedje neuriede. En dan die geur van verse bonen! In recensies kreeg het door mij bestelde apparaat alle gehoopte sterren voor gebruiksgemak. Dus het zal wel aan mij liggen, maar het is verdomde hard werken voor er in het opvangbakje genoeg bruin gruis zit voor mijn twee medicinale bakkies.
Toen ik zachtjes pruttelde over mijn matige maalvaardigheid, RSI-gevaar en ook over mijn eigen on-zenne ongeduld, zei de huisdichteres (zonder enig leedvermaak!) dat ik onderschatte hoeveel omwentelingen de mesjes van zo’n elektrische molen maakten in die ene minuut dat ze voor me werkten. Die (150? 200?) moest ik een voor een met de hand… Ja, dat kon toch niet echt als een verrassing komen, bij een handkoffiemolen?
En zo – pas op, nu gaat het ineens heel snel! – kwam ik op een theorie voor de toegenomen arrogantie, bruutheid, dysempathie en kortlondigheid van de moderne mens, zoals wij die kennen. Het misplaatste superioriteitsgevoel, dat volgens mij (ik had inmiddels een mok sterke koffie gedronken) was begonnen bij de afstandsbediening. Die stelde tv-kijkers in staat met een minachtende duimbeweging een violist uit te zetten die twaalf jaar op die ene Prokofiev-sonate had gestudeerd. Hij hoefde er niet eens meer voor van zijn seat of sofa te komen.
Kijk naar het hautaine smoel van de automobilist die van 25 meter afstand zijn slot ontgrendelt. Of de bladblaasamateur. Vanochtend zag ik er een met zo’n rotding in de aanslag door een tuin aan de Julianalaan lopen. Alsof het een antiraketwapen was! Geef die vent een grashark!! Ook de hogedrukspuit is slecht voor het karakter, of de vorkheftruck. Nee, dan de tijd van de piramiden – toen hadden de mensen nog eerbied voor de natuur en gevoel voor materiaal. Als je als slaaf dagelijks bij Gizeh aan rotsblokken van 3000 kilo staat te sjorren, leer je vanzelf de nodige nederigheid en zelfbeheersing.
Zo gezien is mijn koffiemolen een begin. Als iedereen voor hij een makkelijke mening kon lozen op Twitter eerst vijf minuten moest vijzelen, vijlen of poetsen, zou de beschaving… Stop, het is welletjes zo met de overspannen wereldverbetering. Ik ga nu eerst maar eens theezetten.
Qooker….nieuw woord voor mij, moest het opzoeken. Verder zag ik dat jij nog niet over gegaan bent tot ‘tot slaaf gemaakte(n)’. Dus de elektrische koffiemolen was niet te repareren, geen los draadje. Wij hadden zo’n DE-koffiemolen die aan de keukenkast was geschroefd en het was mijn taak het glazen bakje vol te malen. Net als sperciebonen door de molen heen snijden, ach, best wel zoete herinneringen.
@Cees: Ja, de snijbonenmolen, die ook!
💪👍🏿