Ga naar de inhoud

Zenuwmoot

Het was een RaDa-arme week… Bij gebrek aan zitvlees, rust in de donder en concentratievermogen. Er moest een verstrekkende beslissing worden genomen. Vrijwillig, dat wel, maar eigenlijk maakte dat het nog moeilijker.

Gelukkig zou de beslissing samen met de huisdichteres worden genomen, met een statutaire meerderheid van twee stemmen, dat vereenvoudigde de zaak. Rationeel, neutraal zouden we voors en tegens tegen elkaar afwegen; ons uitputtend documenteren, laten informeren, onpartijdig advies inwinnen bij deskundigen en autoriteiten, onze nearest and dearest polsen en dan, na rijp beraad, de eerste knoop doorhakken. Waarna een ketting van andere knoopjes zou volgen.

Maar eerst die eerste. Nou was het het soort beslissing waarbij aan een lange bezinningsperiode ook risico’s kleefden. En dan nog, het was geen kubus van Rubik waar we aan draaiden, waarbij volharding en inzicht uiteindelijk zouden leiden tot het ideaal van zes vlakken met één kleur. Dit was een kubus waarvan sommige blokjes terwijl wij koortsachtig draaiden van groen op geel sprongen of van blauw op rood. Absolute zekerheid was een onmogelijkheid. En toen was daar – ineens – een volmondig, unaniem ‘ja’.

En daarmee was de kous af. Alles kon nu zijn gewenste loop nemen. Nee, niet!!!! Die nacht spookte het woest in mijn hoofd. Want wat nou als…? Alle kansen keerden in het duister ten kwade, onzekerheden bliezen zich op mijn hoofdkussen op tot monsterlijke zekerheden, onze impulsiviteit werd ongenadig afgestraft. Vertrouwen op je intuïtie, dat is vragen om moeilijkheden.

Was het een noodzakelijke katharsis? Bij het opstaan wenkte de toekomst weer. Alleen de zenuwen lieten zich niet verdrijven. Dagenlang. Was ik eerder zo lang zenuwachtig geweest? Bij mijn eindexamen, mijn eerste baan, mijn eerste huisaankoop, mijn huwelijk, mijn afscheid van school? Het was als met verliefdheid – heerlijk en hinderlijk tegelijk.

 

 

Een natuurlijke, ontspannen manier om een keuze te maken? Ook een Konikspaard in de Kennemerduinen is het niet altijd gegeven. Vier poten heb je ter beschikking, en dan ga je zó staan?


 

3 reacties op “Zenuwmoot”

  1. Julia Henneman

    Lieve Marius en geliefde huisdichteres , GEFELICITEERD met jullie dapper doorstane onzekerheid en met het dappere besluit dat jullie hebben genomen uit … VERLIEFDHEID!
    We weten jullie heus wel weer te vinden … XXX

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *