Ga naar de inhoud

Huisstof

We maken ons huis Funda-klaar. Dat wil zeggen dat we het bekijken door de ogen van een hyperkritische aspirant-koper: dit matig onderhouden, dat gedateerd; en die amateurschilder (ik waarschijnlijk) grossierde in ‘heilige dagen‘. Wat een knoeier!

Tegelijk zie je het door je eigen vergoelijkende ogen. Al bijna nostalgische ogen. We hebben hier tenslotte twintig jaar fijn gewoond. Je vergeeft het huis zijn zwaktes en ouderdomsgebreken. Die drempels bijvoorbeeld zijn allemaal scheef afgesleten. Het scheelt zowat een centimeter op de plek die sinds 1914 door de bewoners als de meest logische werd gezien om een voetzool te plaatsen.

Het woord ‘strippen’ valt regelmatig de laatste dagen. Ons schrikbeeld zijn de talrijke bouwcontainers hier in de buurt waar regelmatig het complete inwendige van huizen in wordt gestouwd. Onze oude keuken en douche gaan subiet voor de bijl, onvermijdelijk. Maar ze zullen toch niet… nee, niet de schuifdeuren! En het glas-in-lood?!?

Alleen gaan wij er straks niet meer over. Nou ja, voorlopig wonen we hier nog en verdrijven oud stof van plinten en richels waar het zich jaren onbedreigd waande. En af en toe zie je iets wat je nooit eerder was opgevallen. In de lengte van de gang op de bovenverdieping loopt over beide muren een blauwe sierstrook van hout.

Maar nooit eerder was me opgevallen dat er in een onooglijk hoekje bij de wc tussen twee deurstijlen een nakomelingetje was aangebracht. Een stukje hout van amper twee centimeter! Volstrekt overbodig vanuit een oogpunt van nut, maar nu (na het 20 jaar genegeerd te hebben) was ik er toch verguld mee.

Het dak was voor mij voornamelijk de plek waar geen lekkages mochten ontstaan. Dat zullen we nu gaan ‘framen’ verkopen als een mogelijkheid tot dakterras of zonnepanelen en wat dies meer. Al is het uitzicht over de stad ook niet te versmaden.

 

 


 

5 reacties op “Huisstof”

  1. Wordt het echt werkelijkheid? Of is het slechts spelen met de gedachte. Je gaat onze stad toch niet verlaten? Alhoewel, Ommen en omstreken is ook niet te versmaden… Leuk die foto vanaf het dak, zo kon ik er achter komen welk huis (misschien) in de verkoop komt. Overigens, het bezien van je eigen woonhuis door de ogen van een mogelijke koper, heb ik altijd al leerzaam gevonden. En verder: hier in de Burg. Boreelstraat, is pas een huis totaal gestript en geheel “gemoderniseerd”. Misschien vindt men het mooi, maar volgens ons is de ziel er helemaal uit gehaald.

  2. @PM Delèfre: Zutphen, daar bezorgen ze ook gewoon post, hoor. Maar daar gaan we niet heen. Naar Ommen evenmin. Binnenkort meer op het RaDa.

  3. nicole schouten

    Ach nee toch, blijf gewoon hier in onze straat! Zijn jullie niet geboren Haarlemmers? Inderdaad verbaas ik me ook regelmatig over nieuwe bewoners die zo’n oud huis met oorspronkelijke details strippen. Schuifdeuren eruit, open keuken, schoorsteen eruit, ongelooflijk. Het komt nooit meer terug. Jammer hoor.

  4. In mijn beleving is dat ‘strippen’ van originele details vooral iets uit de jaren ’60 en ’70. van de vorige eeuw.
    Ik woon zelf in een huis uit 1856, dat rond 1967 (met subsidie) is ‘gemoderniseerd’, wat inhield dat de hele oorspronkelijke indeling eruit is gesloopt. Toen ik zelf met slopen begon (ik ragde er o.a. zo’n plafond met parana-pine schrootjes uit), kwam ik erachter dat het stucplafonds en zelfs nog bedsteden had had gekend. Maar zelfs die stucplafonds waren niet origineel: ze hingen onder een balklaag waarvan de balken aan de onderzijde aan beide kanten een ‘kwartrondje’ hadden en keurig geschilderd waren.
    Nu was Dordrecht in de jaren ’60 nog véél arbeideristischer dan het nu nog steeds is.
    Haarlem wordt bewoond door mensen met smaak. Die schuifdeuren en dat glas-in-lood zijn inmiddels verkoopargumenten geworden; onderdeel van de ongetwijfeld astronomische vraagprijs..

    Nee, het komt best goed met dat huis van jullie.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *