Ga naar de inhoud

Klap erop

Gisteren wijdde het HD een leuk artikel aan Timen Lalkens, die na 1388 huwelijksinzegeningen een punt zet achter zijn optredens als buitengewoon ambtenaar van de burgerlijke stand (babs), een rol die hij met verve vervulde.

De huisdichteres krijgt een eervolle vermelding tussen diverse trouwlustige bekende Haarlemmers die hij langs zag trekken. Dat is alweer elf jaar geleden. Toen ik zojuist een karakteristieke actiefoto van Timen zocht op onze bruiloft, viel me op hoeveel er onscherp waren – door zijn beweeglijkheid en expressiviteit. Deze is redelijk, gemaakt op het moment suprême. (‘Er een klap op geven’ was toen nog geen cliché.)

Ik kwam ook nog een bedankbrief van hem tegen, in een handschrift dat efficiëntie en zwierigheid verenigt. Lalkens is een van die Haarlem-haarlemmers die ik zal missen als ik ze straks in Overijssel niet meer om de zoveel tijd toevallig tegenkom.

Een maand geleden hebben we het jawoord gegeven aan een nieuw huis en daarna volgden meer door te hakken knopen. Het proces vergt hoe dan ook sterke zenuwen en het draagt bij aan je zelfkennis: welke instincten zijn sterk ontwikkeld of zwak? Hoeveel risico wil je nemen? Hoe liggen de prioriteiten? Hoe beïnvloedbaar of manipuleerbaar ben je? Kloppen je intuïties?

Twee keer eerder kocht ik een huis. Toen hakte ik de knopen in mijn eentje door (of peuterde ze los). Samen gaat het anders, alleen weet ik niet precies hoe. Er komen geen lijstjes met plussen en minnen aan te pas, al komen voors en tegens wel ter sprake natuurlijk. Met onderhandelen of argumenteren heeft het weinig te maken. De een oppert wat, de ander ginnegapt of wuift het weg. Stipt iets anders aan, vraagt door. We doen niet aan lange sessies, vinden het snel welletjes en kunnen er even later altijd op terugkomen.

Soms lijkt de besluitvorming zich buiten ons om te voltrekken. Denk aan twee mensen die gaan samenwonen; de een neemt een oude hond mee, de ander laat een schuw jong katje los uit een mand. ‘s Avonds doen ze beiden hun best de beesten toenadering te laten zoeken. Ze kunnen het wel vertrouwen, toch? Hoewel, je weet het nooit. Als de mensen de volgende ochtend in de woonkamer komen, blijkt dat de huisdieren elkaar hebben gevonden en tegen elkaar aan gevlijd op het hondenkleed liggen.

Of de hond heeft nog maar één oog en de kat blijkt onvindbaar. Wat onszelf betreft: gisteren prees ik me ineens gelukkig dat we tot nu toe na onze spreekwoordelijke nachtjes slapen ‘s ochtends wakker worden met hetzelfde idee: klap erop!


 

3 reacties op “Klap erop”

  1. Heerlijk wanneer de besluitvorming zich buiten jezelf volstrekt, had ik daar maar last van dan viel er een last van mij. Wij verblijven nu langs de Ov.Vecht. Morgen lijkt mij een goede dag om jullie nieuwe woonstede te bezoeken daar langs mijn lievelingsrivier. Even sfeer proeven bij de pont en in t ‘centrum. Ben vol verwachting.

  2. Zijn jullie ook, zoals de journaliste schrijft, ‘in HET echt’ verbonden? Echt?

  3. @Cees: Ben benieuwd naar je rivierentocht! En ik hoor het graag een keer van je.
    @Inge: Dat kan in ieder geval niet letterlijk uit de mond van Timen zijn opgetekend!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *