‘Dag Haarlem’ staat vanochtend boven de rubriek ’60 seconden’ in het HD en eronder de blonde dreadlocks van journalist Richard Stekelenburg.
Zutphen? Deventer? Salland? Vechtdal? Gaat hij voor de Stentor schrijven?? Mijn gedachten trekken dezer dagen maar in één richting. Maar de aangekondigde transfer / carrièresprong kan met bus 73 worden afgelegd: Richard gaat naar de IJmond-redactie.
Een gemis voor Haarlem: ik schreef in 2011 al eens een vriendelijk stukje over Richard en daar hoef ik bijna een decennium later niets aan toe te voegen of van terug te nemen. Ik ben benieuwd hoe het hem daar zal bevallen aan de andere kant van het Kanaal, met nieuwe contacten en verse indrukken. En ik hoop voor het HD en de stad dat er een waardige opvolger komt.
Dit weekend keerden wij voor het eerst na de bezichtiging terug naar Wijhe. De IJssel stroomde er onverminderd door en aan de andere kant van het dorp ontdekten we (ondanks de mist) Landgoed de Gelder. Schitterend! Gisteren ontmoetten we de verkopers in hun/ons huis – het huis waarover we zoveel doen-we-het-of-doen-we-het-niet-zenuwen hebben gehad. Ja, het paste ons, we hebben ons niet vergist. Ja, jaa, jaaaa. dacht ik tijdens de toer door kamers en tuin. Hier wil ik zijn. En ook de huisdichteres (alias onze-lieve-vrouw van duizend dilemma’s) kende geen spoor van twijfel. Ja!
Whaaw, ziet er goed uit! Uitdaging om weer nieuwe plek te ontdekken !! Mooi vooruitzicht voor 2021.
Bonne chance.
Paula
Ja, een prachtig dorp! En in 10 minuten naar Zwolle, 15 minuten naar Deventer met de, door het Rada veel geprezen, trein. Prachtige foto van de IJssel die ik nogal vaak bevaren heb. Zal wel goed komen daar.
@Cees: Wijhe heeft een keurig passantenhaventje.
@Hans Valk: Cees heeft ons al uitgenodigd voor een wijntje daar! In juni, als de dozen zijn uitgepakt.
@Marius: misschien kom ik ook nog eens in de gelegenheid om jullie op die manier uit te nodigen.
In een grijs verleden (jaren negentig, of daaromtrent) ben ik ook twee keer de Gelderse IJssel afgevaren, na eerst Lek en Nederrijn te zijn opgevaren.
Dat laatste gaat ‘s zomers, als de stuwen in de Nederrijn dicht zijn, zonder veel tegenstroom. Eenmaal de bocht om bij de IJsselkop schiet je met een noodgang naar beneden. De stroom loopt daar behoorlijk door. Een prachtige route. Je kunt niet overal lekker zeilen en er zijn bruggen die niet of niet regelmatig draaien, maar beneden, op het Ketelmeer, kom je altijd. Wind of geen wind.